ძებნა

ვიდეო ბარათის მომწოდებლების პროგნოზების თანახმად, მაღაროელთა მოთხოვნა მაღალი იქნება 2021 წლის მეორე ნახევრამდე მაინც უარეს შემთხვევაში, ვიდეო ბარათების დეფიციტი 2022 წლამდე გაგრძელდება. ვიდეო ბარათები რჩება მწირი და ძალიან ძვირადღირებულ საქონლად, რადგან მაინერები ყიდულობენ ნებისმიერ მარაგს გაბერილ ფასებში. ბოლო თვეებში, კრიპტოვალუტის მოპოვებისთვის, მათ დაიწყეს არა მხოლოდ ცალკეული ვიდეო ბარათების შეძენა, არამედ ლაპტოპების გამოყენება დისკრეტული ვიდეო ამაჩქარებლებით. გასაკვირი არ არის ვიდეო ბარათების სიმწირე – თებერვლის ბოლოს და მარტის დასაწყისში კრიპტოვალუტის ბაზრის კორექტირების დროსაც, Nvidia RTX 3060Ti ვიდეო ბარათის ანაზღაურება მხოლოდ 6 თვე იყო. უფრო მეტიც, თუ ETH განაკვეთი 2 000 დოლარს დაუბრუნდება, ვიდეო ბარათები მხოლოდ 3-4 თვეში მიიღებს გადახდა, რაც უფრო ხელსაყრელია ვიდეო ბარათების ნასყიდობის ფასი, მით ნაკლები დრო სჭირდება ფერმის ანაზღაურებას და წმინდა მოგების მიღებას. ამიტომ, ამჟამინდელმა მღელვარებამ შესაძლოა 2017 წლის გაყიდვების მოცულობამაც კი გადააჭარბოს, უფრო მეტიც ვიდეო ბარათების მწარმოებლები უკვე მზად არიან წარმოება გაზარდონ და მაინერები აღიქვან, როგორც შემოსავლის სერიოზული წყარო. თუ კრიპტოვალუტის ბაზარი განაგრძობს ზრდას, მაინერებისგან ვიდეო ამაჩქარებლებზე მოთხოვნა გაგრძელდება და საცალო მაღაზიებში დეფიციტი გაგრძელდება, სანამ კრიპტოვალუტის მოპოვება თანაბრად მომგებიანია. ეს პროცესი შეიძლება გაგრძელდეს ერთი წლით ან მეტით, რადგან Ethereum– ის სრული გადასვლა PoS– ზე წელს სავარაუდოდ არ მოხდება. მანამდე Nvidia– მ გამოაცხადა, რომ შეზღუდავს ახალი RTX 3060 გრაფიკული ბარათების ჰაშრეიტს და დაიწყებს სპეციალურ CMP ჩიპების წარმოებას მაინერებისთვის. როგორც აღმოჩნდა, ჰეშის სიჩქარე მხოლოდ ზოგიერთ ალგორითმში იყო შეზღუდული და კრიპტოვალუტების მოპოვება RTX 3060– ზე მაინც ძალიან მომგებიანია. ალბათ, დროთა განმავლობაში გამოჩნდება ფირმები, რომლებიც გვერდს აუვლის ამ შეზღუდვებს. წყარო: BITS.MEDIA The post ვიდეო ბარათების დეფიციტი შეიძლება შემდეგ წლამდე გაგრძელდეს appeared first on CryptoNews.Ge - ქართული კრიპტო მედია.

ვიდეო ბარათის მომწოდებლების პროგნოზების თანახმად, მაღაროელთა მოთხოვნა მაღალი იქნება 2021 წლის მეორე ნახევრამდე მაინც უარეს შემთხვევაში, ვიდეო ბარათების დეფიციტი 2022 წლამდე გაგრძელდება. ვიდეო ბარათები რჩება მწირი და ძალიან ძვირადღირებულ საქონლად, რადგან მაინერები ყიდულობენ ნებისმიერ მარაგს გაბერილ ფასებში. ბოლო თვეებში, კრიპტოვალუტის მოპოვებისთვის, მათ დაიწყეს არა მხოლოდ ცალკეული ვიდეო ბარათების შეძენა, არამედ ლაპტოპების გამოყენება დისკრეტული ვიდეო ამაჩქარებლებით. გასაკვირი არ არის ვიდეო ბარათების სიმწირე – თებერვლის ბოლოს და მარტის დასაწყისში კრიპტოვალუტის ბაზრის კორექტირების დროსაც, Nvidia RTX 3060Ti ვიდეო ბარათის ანაზღაურება მხოლოდ 6 თვე იყო. უფრო მეტიც, თუ ETH განაკვეთი 2 000 დოლარს დაუბრუნდება, ვიდეო ბარათები მხოლოდ 3-4 თვეში მიიღებს გადახდა, რაც უფრო ხელსაყრელია ვიდეო ბარათების ნასყიდობის ფასი, მით ნაკლები დრო სჭირდება ფერმის ანაზღაურებას და წმინდა მოგების მიღებას. ამიტომ, ამჟამინდელმა მღელვარებამ შესაძლოა 2017 წლის გაყიდვების მოცულობამაც კი გადააჭარბოს, უფრო მეტიც ვიდეო ბარათების მწარმოებლები უკვე მზად არიან წარმოება გაზარდონ და მაინერები აღიქვან, როგორც შემოსავლის სერიოზული წყარო. თუ კრიპტოვალუტის ბაზარი განაგრძობს ზრდას, მაინერებისგან ვიდეო ამაჩქარებლებზე მოთხოვნა გაგრძელდება და საცალო მაღაზიებში დეფიციტი გაგრძელდება, სანამ კრიპტოვალუტის მოპოვება თანაბრად მომგებიანია. ეს პროცესი შეიძლება გაგრძელდეს ერთი წლით ან მეტით, რადგან Ethereum– ის სრული გადასვლა PoS– ზე წელს სავარაუდოდ არ მოხდება. მანამდე Nvidia– მ გამოაცხადა, რომ შეზღუდავს ახალი RTX 3060 გრაფიკული ბარათების ჰაშრეიტს და დაიწყებს სპეციალურ CMP ჩიპების წარმოებას მაინერებისთვის. როგორც აღმოჩნდა, ჰეშის სიჩქარე მხოლოდ ზოგიერთ ალგორითმში იყო შეზღუდული და კრიპტოვალუტების მოპოვება RTX 3060– ზე მაინც ძალიან მომგებიანია. ალბათ, დროთა განმავლობაში გამოჩნდება ფირმები, რომლებიც გვერდს აუვლის ამ შეზღუდვებს. წყარო: BITS.MEDIA The post ვიდეო ბარათების დეფიციტი შეიძლება შემდეგ წლამდე გაგრძელდეს appeared first on CryptoNews.Ge - ქართული კრიპტო მედია.

11 იანვარს, მოსკოვში, რუსეთის პრეზიდენტი საკუთარი ინიციატივით, სამმხრივ შეხვედრას აწყობს აზერბაიჯანის პრეზიდენტსა და სომხეთის პრემიერ-მინისტრთან. ეს ყარაბაღის მეორე ომის დასრულების შემდეგ (27 სექტემბერი -10 ნოემბერი, 2020 წელი) პირველად მოხდება. სომხეთსა და აზერბაიჯანში კარდინალურად განსხვავებული მოლოდინი აქვთ ამ შეხვედრისგან. ერევანში, ეკონომიკური საკითხების, ტყვეების დაბრუნების პრობლემისა და უგზო-უკვლოდ დაკარგულთა ძიებასთან დაკავშირებული თემების განხილვას ელოდებიან. აზერბაიჯანში მიაჩნიათ, რომ უმთავრესი განსახილველი საკითხი ყარაბაღში რუსი სამშვიდობოების ყოფნის სამომავლო პირობებია. მოსაზრებების მიმოხილვა ერევნიდან და ბაქოდან, ასევე, რუსი პოლიტოლოგის კომენტარები, რომელსაც მიაჩნია, რომ „შეიარაღებულმა სომხებმა ყარაბაღი უნდა დატოვონ“. 62 სომეხი მოქალაქე აზერბაიჯანში – სამხედრო ტყვეები თუ დივერსანტები? სომხეთი და აზერბაიჯანი: „ახალი-ძველი საზღვარი“ ერევანი, ოფიციალური ინფორმაცია იმის შესახებ, თუ რას განიხილავენ შეხვედრაზე სომხეთის პრემიერ-მინისტრის პრესმდივანმა, მანე გევორგიანმა Facebook-ის საკუთარ გვერდზე დაწერა, რომ შეხვედრის დროს, რეგიონული კომუნიკაციების ამოქმედების საკითხს განიხილავენ. პირველ რიგში, ეს არის საერთაშორისო ტვირთგადაზიდვების საკითხი, მათ შორის, სომხეთიდან რუსეთსა და ირანში, ასევე, აზერბაიჯანის მოსაზღვრე სომხეთის ცენტრალური რეგიონებიდან სიუნიქის პროვინციაში, ნახიჩევანის გავლით. ამავდროულად, გევორგიანი უშედეგოდ მიიჩნევს აზერბაიჯანულ და ასევე სომხურ საზოგადოებაში ე.წ. მეღრის დერეფნის პროექტის აქტიურ განხილვას – ახალი სატრანზიტო გზის შესაძლო მშენებლობას, რომელიც აზერბაიჯანის ნახიჩევანის ავტონომიურ რესპუბლიკას თავად აზერბაიჯანს დაუკავშირებს. საუბარია გზაზე, რომელიც სომხეთის ქალაქ მეღრზე გაივლის. „2020 წლის 9 ნოემბრის სამმხრივ განცხადებაში (რომელმაც შეაჩერა საბრძოლო მოქმედებები) არ არის პუნქტი მეღრის ან რაიმე სხვა დებულება სომხეთის ტერიტორიის გავლით დერეფნის შექმნის შესახებ“, – დაწერა მანე გოვორგიანმა. მოსკოვში, ლიდერების შეხვედრაზე განსახილველ კიდევ ერთ საკვანძო თემად სომხურ საზოგადოებაში ტყვეების დაბრუნების საკითხს, აზერბაიჯანის ზურგში დარჩენილი ჯარისკაცების გადარჩენას, დაღუპულთა ცხედრების პოვნასა და უგზო-უკვლოდ დაკარგულთა ბედის გარკვევას მიიჩნევენ. „ამ საკითხის გადაწყვეტის ან არსებითი პროგრესის გარეშე ძალიან რთული იქნება ეკონომიკური დღის წესრიგის ეფექტიანი განხილვის მიღწევა“, – დაწერა გევორგიანმა. მისი თქმით, მოლაპარაკებების შედეგად შეიძლება ერთობლივი განცხადების მიღება, თუკი „ყველა ზემოთ ჩამოთვლილ საკითხზე მოხერხდება შეთანხმების მიღწევა“. მოსკოვში, ნიკოლ ფაშინიანის ვიზიტის ფარგლებში ასევე გაიმართება ორმხრივი შეხვედრა რუსეთის პრეზიდენტ ვლადიმირ პუტინთან. პოლიტიკოსები და საზოგადოება სომხეთში შიშობენ, რომ „აზერბაიჯანთან კიდევ ერთი დამამცირებელი შეთანხმება მოხდება“ მოსკოვში შეხვედრის შესახებ ინფორმაციას არაერთგვაროვანი და ძირითადად ნეგატიური რეაქცია მოჰყვა სომხეთში. რამდენიმე კომენტარი სოციალური ქსელიდან: „ახალი შეხვედრა – ახალი ღალატი“; „ხელისუფლება აცხადებს, რომ სამმხრივ განცხადებაში (2020 წლის 10 ნოემბრის) მეღრის შესახებ არაფერი წერია. იქ არც სოფელ შურნუხის შესახებ არ წერია სიტყვა. მაშინ, რატომ მიეცით ის?“. „9 ნოემბრის შეთანხმებაში, არ იყო დებულებები ბევრ საკითხთან დაკავშირებით, მაგრამ ბევრი დაპირება გაიცა სიტყვიერად – მაგალითად, საზღვრების დაზუსტება GPS-ის დახმარებით და სომხეთის ტერიტორიების აზერბაიჯანისთვის გადაცემა“. სომხურ მედიაში გავრცელდა ინფორმაცია იმის შესახებ, რომ, თითქოს, მოსკოვში ვიზიტის დროს, ნიკოლ ფაშინიანი აპირებს ხელი მოაწეროს შემდეგ შეთანხმებას: გაიხსნას დერეფანი სომხეთის გავლით, რათა აზერბაიჯანი ნახიჩევანს დაუკავშირდეს; გადაეცეს სომხეთის გარკვეული ტერიტორიები აზერბაიჯანს; გავიდეს სომხური ჯარები მთიანი ყარაბაღიდან. ამტკიცებენ, რომ შესაბამისი დოკუმენტები უკვე მომზადებულია და გამოგზავნილია სომხეთის იუსტიციის სამინისტროში. 9 იანვარს, ერევანში, იუსტიციის სამინისტროს შენობასთან საპროტესტო აქცია გაიმართა მოთხოვნით, ხელისუფლებამ უარყოს ინფორმაცია „აზერბაიჯანთან მორიგი დამამცირებელი ხელშეკრულების“ ხელმოწერის შესახებ. პროტესტის მონაწილეებთან იუსტიციის მინისტრი რუსტამ ბადასიანი გავიდა და დაარწმუნა ისინი, რომ არანაირი „ფარული შეთანხმება“ აზერბაიჯანთან არ არსებობს. პრეზიდენტმა არმენ სარგსიანმა მოუწოდა პრემიერ-მინისტრს, რაიმე შეთანხმების მიღწევის შემთხვევაში, იხელმძღვანელოს მხოლოდ საერთო-ეროვნული ინტერესებით და სომხეთის კონსტიტუციისა და კანონმდებლობის მოთხოვნებით. „მოვითხოვთ, რომ ერევანმა საფრთხის ქვეშ არ დააყენოს სომხეთის სუვერენიტეტი, სახელმწიფოებრობა და ტერიტორიული მთლიანობა რაიმე შეთანხმებაზე ხელმოწერით“, – განაცხადა კილიკიის დიდი სახლის კათოლიკოსმა, არამ პირველმა. ის ლიბანის, სირიის, ირანის, სპარსეთის ყურის ქვეყნების, საბერძნეთის, აშშ-ის, კანადისა და კვიპროსის მრევლის სულიერი მწყემსია. ოპოზიციური პარტიის, „დაშნაკცუტუნის“ წარმომადგენელმა, იშხან საგატელიანმა Facebook-ის საკუთარ გვერდზე დაწერა: „ნიკოლი პერსონა ნონ-გრატა გახდა სომხეთსა და სომხურ სამყაროში. ნიკოლს ხელს მხოლოდ მტერი ჩამოართმევს და მტრის დახმარებით ის აგრძელებს სომხეთის პრემიერ-მინისტრის პოსტზე ყოფნას. მაგრამ ეს დროებითია“. ოპოზიციური „სამშობლოს გადარჩენის მოძრაობის“ პრემიერ-მინისტრობის საერთო კანდიდატმა, ვაზგენ მანუკიანმა განაცხადა, რომ „ნიკოლ ფაშინიანი არ წარმოადგენს სომხეთსა და არცახს. ნებისმიერი გადაწყვეტილება, რომელიც ეწინააღმდეგება სომხეთისა და არცახის ინტერესებს (…) არ იქნება რატიფიცირებული და ხელისუფლების ცვლილების შემდეგ გაუქმდება“. ბაქო: საჭიროა მოლაპარაკებები რუსი სამშვიდობოების მოვალეობებსა და უფლებამოსილებებთან დაკავშირებით გლობალური და რეგიონული უსაფრთხოების პრობლემების ცენტრის ხელმძღვანელმა, გაბილ ჰუსეინლიმ JAMnews-სთან იმის შესახებ ისაუბრა, თუ რა უნდა იყოს ცენტრალური განსახილველი საკითხი ილჰამ ალიევის, ნიკოლ ფაშინიანისა და ვლადიმირ პუტინის შეხვედრაზე. „პირველ რიგში, საჭიროა კონკრეტული მოლაპარაკებები ყარაბაღში მყოფი სამშვიდობო კონტინგენტის მოვალეობებსა და უფლებამოსილებებთან დაკავშირებით. მოდის ინფორმაცია იმის შესახებ, რომ სამშვიდობოები სწავლებებს ატარებენ სომხური ძალების ჩართულობით, თუმცა, ოფიციალურად ამის შესახებ ჯერჯერობით არაფერი თქმულა. უნდა დაწესდეს სანქციები სამშვიდობო მისიასთან დაკავშირებით, თუკი ის თავისი უფლებამოსილების ჩარჩოებიდან გავა. მეორეც, ხშირად ხდება გადაადგილებები სამშვიდობოების განთავსების რუკაზე. ხანდახან, ცდილობენ, ტერიტორიები, რომელიც აზერბაიჯანის კონტროლქვეშაა, სამშვიდობო მისიის კონტროლქვეშ არსებულად წარმოადგინონ. ასეთი რამ დაუშვებელია და დარტყმას აყენებს რეგიონში რუსული ძალებისადმი ნდობას. მესამეც, აზერბაიჯანი არასოდეს არ აღიარებს „მთიანი ყარაბაღის რესპუბლიკას“ და მის პრეზიდენტს, არაიკ არუთუნიანს. უახლოეს პერიოდში, უნდა დაინიშნოს ამ ტერიტორიაზე გენერალ-გუბერნატორი აზერბაიჯანის აზრის გათვალისწინებით. არუთუნიანი კი ბრალდებულია აზერბაიჯანის სისხლის სამართლის კოდექსის რამდენიმე მუხლით და უნდა გადაეცეს ოფიციალურ ბაქოს. მეოთხეც, უახლოეს პერიოდში უნდა გაიხსნას დერეფანი აზერბაიჯანის ძირითად ნაწილსა და ნახიჩევანს შორის. სომხური მხარე ცდილობს ამ საკითხთან დაკავშირებით მიდგომის შეცვლას. „წითელი ხაზი“ უნდა გაევლოს ამ დერეფნის გასწვრივ. მეხუთეც, მომდევნო ასეთ შეხვედრაზე, წარმოდგენილი უნდა იყოს თურქეთიც. იმის გამო, რომ თურქეთი ამ პროცესის ნაწილია და რუსეთი აღიარებს ამას. ვფიქრობ, რომ ოფიციალური ანკარის დასწრება მოლაპარაკებების პროცესზე, არ მისცემს მას ჩიხში შესვლის საშუალებას“. რუსი პოლიტოლოგი: „ეს აზერბაიჯანის ტერიტორიაა, სომხეთმა იარაღით უნდა დატოვონ ის“ პოლიტოლოგი, ჟურნალ „ეროვნული თავდაცვის“ მთავარი რედაქტორი იგორ კოროტჩენკო ჟურნალ „მოსკოვი-ბაქოსთან“ ინტერვიუში: „რუსეთის, აზერბაიჯანისა და სომხეთის სამმხრივ განცხადებაში, იმის გამო, რომ იგი ომისა და ცაიტნოტის პირობებში შემუშავდა, შეუძლებელი იყო მთიანი ყარაბაღის საკითხის დარეგულირებასთან დაკავშირებული ყველა ასპექტის დეტალურად დამუშავება ყარაბაღის ომის დასრულებამდე. ამიტომ, ჩემი აზრით, [11 იანვარს გასამართმა] სამმხრივმა შეხვედრამ უფრო მკაფიოდ, დეტალურად უნდა განსაზღვროს შემდეგი საკითხები. 1. სომხეთის ძალების სრული გაყვანა აზერბაიჯანის ტერიტორიიდან. ეს ეხება არა მხოლოდ უშუალოდ სომხეთის შეიარაღებულ ძალებს, არამედ უკანონო შეიარაღებულ ფორმირებებსაც ე.წ. მთიანი ყარაბაღის რესპუბლიკისა, რომელიც დე ფაქტო არ არსებობს, მაგრამ რომელიც ცდილობს, თავი რაღაცად წარმოადგინოს. 2. აზერბაიჯანსა და სომხეთს შორის სახელმწიფო საზღვრების დადგენა. 3. სატრანსპორტო დერეფნები, რომლებიც უნდა ამუშავდეს რეგიონში. [2020 წლის 10 ნოემბრის] სამმხრივი განცხადება მკაფიოდ აფიქსირებს სატრანსპორტო დერეფანს აზერბაიჯანის ძირითად ნაწილსა და ნახიჩევანს შორის. და ამგვარი სატრანსპორტო დერეფნის შექმნა სომხეთის ინტერესებშიცაა. 4. ყარაბაღის კონტროლი უნდა იყოს რუსი მშვიდობისმყოფელების და არა არარსებული მთიანი ყარაბაღის რესპუბლიკის თვითგამოცხადებული ე.წ. ლიდერების ხელში. მორჩა, ომი დამთავრებულია. მთიანი ყარაბაღის სტატუსი არაა გარკვეული, მაგრამ ეს აზერბაიჯანის ტერიტორიაა, ამიტომ შეიარაღებულმა სომხებმა ეს რეგიონი უნდა დატოვონ“.

რატომ ვართ დიდი ერი? ზუსტად 100 წლის წინ ქართველი დეპუტაცია ქვემეხების სროლის ქვეშ ასწრებდა კონსტიტუციის მიღებას რომ რუსულ ოკუპაციას დამოუკიდებელი სამართლებრივი სახელმწიფოს ოკუპაცია დარქმეოდა. სად ვართ ასი წლის შემდეგ? ქვეყნის 20 % დავკარგეთ ჩვენივე უტვინობით, არ მინდა ზღაპრები რომ რუსებმა შეგვისრულეს, უტვინო ხალხთან გაუვიდათ ხოდა სბრიყვეში წარჩინებულები ვართ. რაღაც გავფართხალდით, ქვეყანა სახელმწიფოს დავამსგავსეთ და მანდაც ჩავიჯვით. ბატონყმობა რუსებმა მოგვაცილეს, ჩვენი ხელი არ ურევია ამ ისტორიულ სოციალურ რევოლუციას, გარედან მოვიდა, ამიტომაა რომ "ბატონი" ვერ დავგმეთ, ჩვენში ბატონყმობა საბჭოეთის დროსაც ცოცხლობდა, ძელეცების და ნომენკლატურის სახით. რახან მენტალური რევოლუცია არასდროს მოგვიხდენია დიდი სიამოვნებით გადავაბარეთ ქვეყანა საჩხერელ ფეოდალს და საქართველოს მოსახლეობის აბსოლუტური უმრავლესობა ვერც გრძნობს სახელმწიფოს მისაკუთრებით გამოწვეულ უსამართლობას. თავად ფაქტს ვერ ისეგრძეგანებს, რომ საქართველო სალობიეა, თავისი ფორმალური დირეხტურით, პოვარებით აფიციანტებით, რომელსაც ხაზეინი როცა მოეხოშება მაშინ გააგდებს. 100 წელი გავიდა და საქართველოს მიღწევა არის ფორმალური დამოუკიდებლობა, მაგრამ საბჭოეთში მენტალური ინტეგრაცია, ოკუპაციის სიმბოლურ თარიღს დიქტატურის გაფორმებაც დავამთხვიეთ. ეხლა ხომ სრულიად ცხადი გახდა კიდალას ვითომ წასვლა რას ნიშნავს? თურმე საბოლოო დიქტატურას ვარაუდობდა ჯიგარი, ხოდა მაინც თავი გადაიზღვია სანქციები, გინება პასუხისხმგებლობა აიცილა, იმიტომ რომ ევროპელ ინსტიტუტებს ეტყვის "წევედი, ფულიც ქე დოუტოვე ქვეყანას და რაცხა არ მოგწონარიენ, მაგენს მოკითხეთო". დიქტატურა დაუკვეთა გახარიას, მაგრამ ის მენტალურად სნობია, ვერ იტანს თავზე რომ აჯვამენ, თუ დიქტატურაა, თავად უნდა ყოფილიყო მბრძანებელი, ხოდა დააპაშოლა. სამაგიეროდ შნირი, რომელიც გადაგდებულ ჯოხს პირით მოუტანს, გამოცხადდა დავალების შესასრულებლად. ოპოზიციას დედა აღარ ყავს. მოსახლეობის აბსოლუტური უმრავლესობა ნახირია, რომელსაც არ ესმის რა არის სახელმწიფო, არ ესმის რა არის მონობა, მისთვის თავისუფლება ხინკალი და ლუდია, ხოლო პახმელიაზე ხაში, ხოდა დაგვენძრა. საქართველოს პასუხისმგებლიან მოსახლეობას გადასარჩენი ყავს მონები მონობისგან რომელსაც ვერ აცნობიერებენ. ვიცოდი რომ ასეც მოხდებოდა, ასევე სამწუხაროდ ვიცი რომ მონათა უზარმაზარი მასა ამ ამბავს სიხარულით შეხვდა, საქართველოსი პოლიტიკური მოვლენების რეფლექსია მიმდინარეობს კულტურული იდენტობით და არა ფაქტის ანალიზით. კულტურულ იდენტობაში კი ვგულისხმობ გლობალიზებულ, ლიბერალურ მსოფლმხედველობას(კრიტიკული ნაწილი) და კონსერვატიულ, სავოკურ, პროლეტარულ, ქურდულ კაებიჭურ იდენტობას. ეს ორი აპრიორული განწყობა პრაქტიკულად უაზროს ხდის ნებიერმიერ პოლიტიკურ შეცდომას, ანუ პირველი ტიპის კატეგორიის ქართველისთვის კიდალას სუნთქვაც დანაშაულია და ხოლო მეორესთვის "გეიევროპელების და ნაცების თვალის დათხრაც მადლია". იცის ეს საჩხერსკიმ, რომ ნებისმიერ დანაშაულზე მას საქართველოს მონათა ნაწილისგან ულიმიტო ამნისტია აქვს და გვისრულებს ბოლომდე. ხვალ რომ წითელი პარასკები მოუწყოს დემონსტრანტებს, მონების ცნობიერებაში არაფერი შეიცვლება, არასდროს გამოუტ..ყდებიან თავს რომ ცდებოდნენ. დამერწმუნეთ, საქართველოს ქოც ამომრჩევლები წითელი არმიის შემოსვლასაც მიესალმებიან თუკი არჩევანი ნაცებს და რუსებს შორის დადგა. ევროპა მხოლოდ გაფართხალდება მაგრამ ჩვენს გასაკეთებელ საქმეს არ გააკეთებს, როცა დაინახავს სრულ ინერტულობას, დაგვიკიდებს ხოდა Back to USSR!

საიდან გაუჩნდათ აჯანყებულებს ვეტერანი უნტერ-ოფიცრები და ოფიცრები? ვინ შეადგინა მათი შტაბი, საველე დაზვერვა, ანალიზისა და ზურგის სამსახურები? როგორ მოხდა, რომ ეს არმია თავისი ბრძოლისუნარიანობით სრულიად შეესაბამებოდა რომაულ არმიას? რატომ გასხვავდება ომის უკანასკნელი ბრძოლა (სილარიუსთან) ამ ომის სხვა დანარჩენი ბრძოლებისაგან ისე, თითქოს აჯანყებულების არმია საკუთარმა სარდლობამ მიატოვა? რატომ არ აქცევდა რომი ამ აჯანყებას ყურადღებას ვარინიუსის დამარცხებამდე და რატომ მიანიჭა მას უმაღლესი პრიორიტეტი ამის შემდეგ?

დეტროიტში კორონავირუსის პანდემიის შედეგების დოკუმენტირებას 12 დღე მოვანდომე. 10 000 ფოტო მაინც გადავიღე ხალხით სავსე ქალაქის ავტობუსებში, სახლებში, რომლებშიც, მიუხედავად გასაჭირისა და საფრთხისა, ადამიანები ცხოვრებას და ერთმანეთის სიყვარულს აგრძელებდნენ, დაკრძალვებზე, სადაც ოჯახის წევრები რიგრიგობით ემშვიდობებიან თავიანთ საყვარელ ადამიანებს, რადგან შეკრების უფლება 10 ადამიანამდე იყო შეზღუდული. საზღვაო სამხედრო ვეტერან და ყოფილ ფოსტალიონ ჩესტერ ლოვეტს ათი შვილი, დედა, შვილიშვილები, ძმები, ძმისშვილები და მრავალი სხვა ახლობელი ჰყავდა, თუმცა იგი 59 წლის ასაკში საავადმყოფოში მარტო გარდაიცვალა. დაკრძალვის ცერემონიაზე ოჯახის მწუხარებას უფრო ამძიმებდა იმის გაცნობიერება, რომ ვირუსი ასე არ წალეკავდა აშშ-ის ფერადკანიან მოსახლეობას, მთავრობას რომ მათზე სათანადოდ ეზრუნა. COVID-19 არათანაზომიერი სისწრაფით აავადებდა და კლავდა შავკანიან მოქალაქეებს. ნათესავები დაკრძალვაზე ერთმანეთს ენაცვლებოდნენ. ლოვეტის ძმამ, ჯერიმ, მის განსაკუთრებულ მეოჯახეობასა და საზოგადოების ღირსეულ წევრობაზე ილაპარაკა. ყველა იხსენებდა ლოვეტის მზრუნველ და ალერსიან ხასიათს. ფოტოზე აღვბეჭდე დეონტეი კლეი, უილსონ-აკინსის დამკრძალავი სახლის თანამშრომელი, როდესაც ის საგალობელს `Oh to Be Kept by Jesus“ ასრულებდა. რესპირატორით აღჭურვილი კენი ალექსანდერი მას აკომპანირებას უწევდა, რაც დაკრძალვაზე ორგანის დაკვრის დროს ინფიცირების საფრთხის თვალსაჩინო ნიშანი იყო. კუბოს დახურვამდე ლოვეტის რამდენიმე შვილი მასთან ახლოს მივიდა, დანარჩენები თავის ადგილებზე დარჩნენ. ისინი ცალ-ცალკე, მაგრამ მაინც გაერთიანებულები იყვნენ. ამ სცენის შემხედვარემ, კამერა სახესთან მივიტანე და ავტირდი. 20 წლის განმავლობაში, რაც ფოტოებს ვიღებ, ეს პირველად დამემართა. შემდეგ, ოთახში სამხედრო პირი მწყობრი ნაბიჯით შემოვიდა დასამშვიდობებელი სამხედრო ცერემონიის დასაწყებად. ის მხედრული სალმით შეეგება ლოვეტის კუბოს. ცერემონიის სხვა წევრებმა ამერიკის დროშა დაკეცეს და ლოვეტის დედას გადასცეს. უილკოქს ფრეიზერი ფოტოს უღებს შოტელში გადასახლებულ ტოშას ფერას და სარა სმითს. გარეთ შეკრებილი ოჯახის წევრების თვალწინ ჯერი ლოვეტმა მტრედი ააფრინა – მისი ძმის სულის სამოთხეში გადანაცვლების სიმბოლო. ეს ქმედება ჩემთვის იმედის ნიშანიც იყო. იმედის – ოჯახისთვის, ქალაქისა და მთელი ჩვენი ერისთვის. ეს მტკივნეული დღე გონებაში სამუდამოდ ჩამებეჭდა. აიოვაში, ჩემს სახლში რამდენიმე დღის შემდეგ გადაღლილი დავბრუნდი, თუმცა მეამაყებოდა მრავალი გადაღებული ფოტო, რომელიც ტრაგედიის შუაგულში დეტროიტის გამძლეობას ასახავდა და ნათელს ჰფენდა პანდემიის პირისპირ მთავრობის მიერ მიტოვებული ჩვენი მოქალაქეების გასაჭირს. მუშაობის დროს ვფრთხილობდი – ყოველთვის ვატარებდი დამცავ აღჭურვილობას, გადაღებამდე და გადაღების შემდეგ დეზინფექციას ვუტარებდი სამუშაო მოწყობილობას, ყოველდღე ვრეცხავდი ტანსაცმელს და არასოდეს ვდებდი კამერას ძირს. ამასთან ერთად, დაბრუნების შემდეგ ჩემი ქალაქის ერთ-ერთი საავადმყოფოს გვერდით ნაქირავებ სახლში გავდიოდი კარანტინს. ხუთშაბათს შევნიშნე, რომ სუნთქვა მიჭირდა, თუმცა ვიფიქრე, ნიღბის ტარების და გრძელ კიბეზე ხშირი სიარულის ბრალია-მეთქი. იქ სამშაბათს დავბინავდი. N95 ნიღაბს გარეთ და ბინისკენ მიმავალ კიბეზეც ვატარებდი. ხუთშაბათს შევნიშნე, რომ სუნთქვა მიჭირდა, თუმცა არ მინერვიულია. ვიფიქრე, ნიღბის ტარების და გრძელ კიბეზე ყოველდღიური სიარულის ბრალია-მეთქი. შაბათს დახშული ცხვირი, ხველა, სურდო და კუნთების ტკივილი სეზონურ ალერგიას დავაბრალე, თუმცა ჩვეულებრივი წამლები არ მშველოდა. დღის განმავლობაში მეძინა, ღამე კი ვფხიზლობდი. ჩემს ცოლს და რედაქტორს ვუმტკიცებდი, რომ სეზონური გრიპის ჯიუტი სახეობა მაწუხებდა მაშინაც კი, როდესაც სიმპტომებს დიარეა დაემატა. ორშაბათს, როგორც იქნა, ექიმს დავურეკე. სიმპტომების გათვალისწინებით მან ივარაუდა, რომ COVID-19-ით ვიყავი ინფიცირებული. თუ ჩემი სხეულის ტემპერატურა 39-ს ასცდებოდა, საავადმყოფოში უნდა წავსულიყავი. ვირუსით დაავადებულების და მის გამო გარდაცვლილების დოკუმენტირებაში 2 კვირა მქონდა გატარებული და მაინც ვერ ვიჯერებდი, რომ მეც ინფიცირებული ვიყავი. მეგონა, საკმარისზე მეტი უსაფრთხოების ზომა მივიღე. სამშაბათს დეტროიტის ფოტოების გადარჩევის გრძელ პროცესს გავუძელი. შემდეგ ჩემმა ტემპერატურამ აიწია: 37.8, 38.1, 38.6, 38.8. საავადმყოფოში წასვლა არ მინდოდა. მეშინოდა, იმ ადამიანთა ბედი არ გამეზიარებინა, რომლებიც, ლოვეტის მსგავსად საავადმყოფოში გარდაიცვალნენ. ფიზიკურად ცუდად ყოფნას ემოციური სტრესიც დაემატა. ჩემს ოჯახს დავპირდი, რომ ავად არ გავხდებოდი. თავს დამნაშავედ ვგრძნობდი ჩემი ფოტოების გმირებისა და National Geographic-ის რედაქტორის წინაშე, რომელმაც ეს საქმე მანდო და დამცავი მოწყობილობებით აღმჭურვა. სიცხე 38.8-ზე შეჩერდა. ოთხშაბათს ექიმთან ტელეფონით დაკავშირების მცდელობისას ჩამეძინა. 1 საათის შემდეგ ოფლისგან სველმა გავიღვიძე, ტელეფონი კი გვერდით მედო. ცხელება დავამარცხე, თუმცა უენერგიობა, კუნთების სისუსტე და თავის ტკივილი კიდევ ორიოდე კვირას გამიგრძელდა. ვფიქრობ, რომ დეტროიტში წასვლის რისკი გამართლებული იყო, რადგან შანსი მომეცა, მომეყოლა ამბავი Motor City Mitten Mission-ის მუშაკებზე, რომლებიც, ვირუსის მიუხედავად, მუშაობას აგრძელებენ მშიერი ხალხის დასაპურებლად. რისკი გამართლებული იყო ასევე ტიეა ჯექსონის და მისი ოჯახის ისტორიის მოსაყოლად, რომლებსაც მოტელში გადასახლება მოუწიათ, რადგან ჯექსონი პანდემიის დროს დაკეტილი ავტონაწილების მიმწოდებელი კომპანიიდან გაათავისუფლეს. უსახსრობის გამო მათი მოტელის ქირაობის საფასური Mitten Mission-მა გადაიხადა. მიუხედავად ამისა, მათ იმედი არ დაუკარგავთ, იცინოდნენ და ერთად კითხულობდნენ ნაწყვეტებს ბიბლიიდან. განსაკუთრებულად მნიშვნელოვანი იყო ლოვეტის შვილების ამბავი, რომლებიც მამის გარდაცვალების შემდეგ მისმა სიყვარულმა ერთ მუშტად შეკრა. ჩემმა დეტროიტულმა გამოცდილებებმა განმიმტკიცა რწმენა, რომ სირთულეების გადალახვა შესაძლებელია, თუ გავერთიანდებით ოჯახებად, საზოგადოებად, შტატებად და ერად, რომელიც ზრუნავს თითოეულ თავის წევრზე. ყველაზე მეტად იმის მეშინია, რომ ჩვენს ქვეყანაში გადარჩენას და ბედნიერად ცხოვრებას მხოლოდ მდიდრები შეძლებენ. დენი უილკოქს ფრეიზერის ფოტოები პირველად National Geographic-ის ონლაინ გამოცემაში გამოჩნდა – „უდრეკი სულისკვეთება დეტროიტელებს COVID-19-ის წინააღმდეგ ბრძოლაში ეხმარებათ“. ამ სტატიის ავტორი Detroit Free Press-ის ვეტერანი, კასანდრა სპრატლინგია. The post ჯერ მწუხარება, შემდეგ გამძლეობა appeared first on National Geographic Magazine - საქართველო. View the full article

2017 წლის მაისში, აიოვას შტატში, მონიკა მეტისის ძაღლი ჰეზელი სახლიდან გაუჩინარდა. სამ წლიანი უშედეგო ძებნის შემდეგ, მაშინ როდესაც მონიკას ყველა იმედი უკვე დაკარგული ჰქონდა, შემთხვევით სოციალურ ქსელში, ლუდის ქილის რეკლამაში ნაცნობ სახეს მოჰკრა თვალი და მაშინვე დაუკავშირდა ლუდსახარშ კომპანიას. როგორც გაირკვა, ქალაქ ფლორიდაში, ლუდსახარში კომპანია Motorworks Brewing, ძაღლების თავშესაფარს ახალი პატრონის მოძიებაში ეხმარებოდა და ამ მიზნით ლუდის ქილებზე ბენეფიციარი ძაღლების გამოსახულებებს ბეჭდავდა. კომპანია ცნობილია უპატრონო ცხოველების თავშესაფრებთან მსგავსი CSR საქველმოქმედო თანამშრომლობით, თუმცა პატრონის მიერ თავისი ძაღლის პოვნა პირველი და ორმაგად სასიხარულო ფაქტია. მონიკა მეტისმა თავშესაფარს უკვე წარუდგინა ყველა საჭირო დოკუმენტაცია და სულ მალე ჰეზელს მინესოტაში, თავის სახლში დააბრუნებს. წყარო: BBC