ლიტერატურული კაფე "სვიფ"

[L_Autre_monde]

 

ქუჩაში, სადაც გაუღია სიცხეს ფანჯარა,

ღამეში, როცა შემოდგომის სუსხი ტრიალებს.

მოგონებები არეულან ჩრდილებად გზაზე

და უნებურად გაჟღერებულ სიტყვებს მაყრიან.

შენ მეუბნები რომ, არ უნდა დავლიო ბევრი..

და არც თვალებით გიყვებოდე უცნაურ ზღაპარს -

დღეს ხომ საოცრად მარტივია იყო შეშლილი,

ფურთხის ღირსადაც არ გახადო კაცობრიობა,

ყველა სიტყვა და ყველა გრძნობა ისე შეცვლილი

დახატო, თითქოს შეიხორცო ეს სახიობა...

 

დავჩეხე და პატრონმა თუ გამიგო, შეიძლება აქეთ დამჩეხოს