Jump to content
×
×
  • Create New...

უცნაურია


Mulan
 Share

Recommended Posts

  • ფორუმელი
28 minutes წინ, Katutu said:

არ ვიცი თქვენ ასეთ "მერკანტილურ ასობებს" სად შოულობთ, ნუთუ იმდენად ბევრია ასეთი ფულზე დახამებული ქალი რომ ამდენი მაგალითია.

ნწუ, არასწორად იგებ ჩემს ნათქვამს.

თავისთვის კი არ უნდათ, ან ყოველ შემთხვევაში მარტო თავისთვის, პირველ რიგში შვილების კეთილდღეობისთვის ამუშავებენ ქმრებს მონებივით.

და ზუსტად ეს არის პირველი და ყველაზე მწარე "წითელი აბი" რაც კაცმა უნდა გადაყლაპოს.

ის რომ არცერთი ქალის პირველი პრიორიტეტი არ იქნება ცხოვრებაში დედამისის/ბებიამისის/მამიდამისის/დ.ა.შ. გარდა.

ქალის იმპერატივი არ არის იმ ტიპზე გადაყოლა რომელთანაც ჰორიზონტალური ტანგო იცეკვა რამდენჯერმე.

თუ ასეთი არჩევანი იქნება გასაკეთებელი, ქმარს ღვიძლს ამოაჭრის რომ ბავშვებს ყაურმა გაუკეთოს და არადა ცხოვრება ასეთია რომ არასდროს "საკმარისი" ყაურმა არ არის.

მამენტ, თუ მისი საკუთარი ღვიძლი გახდა საჭირო, იმასაც ამოიჭრის, მაგრამ თუ ვინმეს ღვიძლია საჭირო და დაკონკრეტებული არ არის ვისი, ჯერ ქმრის იქნება პრიორიტეტებში და მერე საკუთარი.

და კი, კაცი თავისი ნებით ისე არ გადაყვება ბავშვს როგორც ქალი, ისე არ შეალევს ცხოვრებას, და პურის ქერქს არ მოუჭრის ყველა ნაჭრიდან და ყველა გარეთ გასვლაზე არ ეჭიდავება სანამ 2 კაშნს არ მოახვევს.

 

კაცის ნათქვამი იქნება "ოჯახი ხრამია"-ო :katutu:

Share on other sites

  • ფორუმელი
1 minute წინ, Damnoc said:

თუ ასეთი არჩევანი იქნება გასაკეთებელი, ქმარს ღვიძლს ამოაჭრის რომ ბავშვებს ყაურმა გაუკეთოს და არადა ცხოვრება ასეთია რომ არასდროს "საკმარისი" ყაურმა არ არის.

ეს პრობლემა არაა, რადგან ასეც უნდა იყოს. პრობლემა ისაა, რომ კაცი საკმარის კომპენსაციას მხოლოდ პატრიარქატის პირობებში ღებულობს.

Share on other sites

@Damnoc ეს ყოველთვის ასე იყო. დედობრივი ინსტინქტი აკეთებინებთ ამას. მამებს ეს არ გააჩნიათ და მათთვის ყოველთვის ჯერ ცოლი იქნება და მერე შვილი, ქალისთვის ჯერ შვილი მერე ქმარი. 

ულტიმეტჩოფერი

Share on other sites

  • ფორუმელი
8 minutes წინ, Katutu said:

ხოდა, მოთხოვნა-მიწოდების ამბავია აქაც, ქალი როცა ითხოვს კაცისგან ძვირფას საჩუქრებს, კაცსაც ჰგონია რომ ქალი იყიდება. აიფონზე, პონტზე, სამაჯურზე, რაც არ უნდა იყოს. მერე სხვა ქალს შეხვდება და ისიც ასეთი ჰგონია. ასე იქმნება სტერეოტიპები. თუმცა სტერეოტიპებზეც ვერ ვისაუბრებ ხელაღებით. ბევრი პრეცედენტი (მაგრამ არა ყველა) ქმნის სტერეოტიპს .

 

+1

ზუსტად

8 minutes წინ, Katutu said:

ყველა იყიდება რაღაცაზე. მე ემოციებზე ვიყიდები, კარგ ემოციებზე :up:

გაზაფხულის მთვარიანი ღამით აყვავებულ ნუშნარში თუ დამპატიჟებს ჩათვალოს უკვე მაჩუქა ყველაფერი რისი ჩუქებაც შეიძლებოდა, ეგეთი მარტივი წვრილმანი რაღაცებით გამოხატული ყურადღებით და სითბოთი ვინც ვიკერებით პრიმიტივი მდედრები ვართ? არ მგონია რაღაც...

თოვლზე დაწერილი მიყვარხარ და ასე ახსნილი სიყვარული რით არ იმსახურებს მთელი ცხოვრების მანძილზე მეხსიერებაში დასეივებას? ჰაი კლასის რესტორანში ვახშმობისას უნდა გითხრან მაინც და მაინც? 

 

 

Share on other sites

  • ფორუმელი
3 minutes წინ, Katutu said:

ეს ყოველთვის ასე იყო.

 

ონლაინ, York Ge said:

ეს პრობლემა არაა, რადგან ასეც უნდა იყოს.

ჩემი პირადი მიდგომა ის არის რომ ჩემი საქმეა ჩემი დროის და რესურსების რა ნაწილი მინდა მივმართო ბავშვებისკენ.

არასდროს, არავის, ჩემს დროში ან ჯიბეში ხელის ფათურის უფლება არ აქვს, თუნდაც ცოლს, თუნდაც შვილებისთვის.

Share on other sites

2 minutes წინ, mulan said:

გაზაფხულის მთვარიანი ღამით აყვავებულ ნუშნარში თუ დამპატიჟებს ჩათვალოს უკვე მაჩუქა ყველაფერი რისი ჩუქებაც შეიძლებოდა, ეგეთი მარტივი წვრილმანი რაღაცებით გამოხატული ყურადღებით და სითბოთი ვინც ვიკერებით პრიმიტივი მდედრები ვართ? არ მგონია რაღაც...

ემოცია ის საჩუქარია რასაც ვერანარი ფული ვერ იყიდის, ეს ხდის ემოციას ყველაზე ძვირფას საჩუქრად.

ემოციის ჩუქებას ბევრად მეტი რესურსი სჭირდება ვიდრე მხოლოდ ფულია. ფულზე წახვალ მაღაზიაში იყიდი რამეს, წაუღებ და აჩუქებ, ადვილია. ემოციის ჩუქებას მეტი ორგანიზება, ფიქრი და გაანალიზება სჭირდება. ჯერ უნდა იცოდე რა მოსწონს, მთვარიან ღამეს უფრო მოეწონება თუ მზიანი დღისით? ნუშნარი უნდა იყოს, ნაძვნარი თუ ყაყაჩოების მდელო? გავასეირნო თუ პიკნიკი მოვაწყო? ბევრად მეტი  "თავის ტკივილია" ემოციური საჩუქარი და თუ ადამიანი გიღირს, იმით ხვდები თუ რამდენად შეიწუხა თავი შენთვის სასიამოვნო დროის საჩუქებლად. 

ულტიმეტჩოფერი

Share on other sites

  • ფორუმელი
ონლაინ, Damnoc said:

ჩემი პირადი მიდგომა ის არის რომ ჩემი საქმეა ჩემი დროის და რესურსების რა ნაწილი მინდა მივმართო ბავშვებისკენ.

როგორც წესი, ასეთი მიდგომა იცვლება, როგორც კი შვილი პროექტიდან რეალობა ხდება.

Share on other sites

2 minutes წინ, Damnoc said:

არასდროს, არავის, ჩემს დროში ან ჯიბეში ხელის ფათურის უფლება არ აქვს, თუნდაც ცოლს, თუნდაც შვილებისთვის.

გასაგებია შენი პოზიცია, მაგრამ ოჯახის ყოლა არის პასუხისმგებლობა, თუ მსგავსისთვის მზად არ ხარ არც უნდა იყოლიო ოჯახი და გაერთო როგორც გინდა :givi:

ულტიმეტჩოფერი

Share on other sites

Please sign in to comment

You will be able to leave a comment after signing in



შესვლა
 Share