Jump to content
×
×
  • Create New...

შეყვარებულის ყოლა მართლა ასუქებს?


Mulan
 Share

Recommended Posts

22 საათის წინ, mulan said:

ამ დროს რა აზრი აქვს რამის თქმას? შენ გამოხვიდოდი ცუდი მეგობარი. ყველამ კარგად ვიცით ხოლმე ვისთან რა ღირს და რატომ.

 

+1

სხვის (თუნდაც მეგობრის) ცხოვრებაში და მითუმეტეს ოჯახში არ უნდა ჩაერიო. შეგიძლია შენი აზრი გამოთქვა მაგრამ რჩევა არ უნდა მისცე. როდესაც ურჩევ, იქ უკვე შენს თავზე იღებ პასუხისმგებლობას და მერე რომ დაშორდება შენ დაგაბრალებს, არ დაშორდება და მაინც შენ დაგბრალდება. 

ნებისმიერი ადამიანი ირჩევს იმას რაც თავად უნდა. არავინ დარჩება ისეთი ადამიანის გვერდით, ვისთანაც არ უღირს დარჩენა.  მიზეზი ბევრი შეიძლება იყოს. 

ჩემთვისაც ბევრს უთქვამს რაღაც მსგავსი რაც იაიამერმა უთხრა დაქალს, უარესებიც უთქვამთ მაგრამ არ დავუჯერე იმიტომ რომ ამად მიღირდა პერსპექტივაში და კარგიც ვქენი რომ არ დავუჯერე.

რომ დამეჯერებინა (ნუ ეს გამორიცხულია, ჩემი თავი მაბია კისერზე და მე ვიღებ გადაწყვეტილებას ჩემს ურთიერთობაში, მაგრამ თეორიულად), მერე ალბათ მეც ასე შევახსენებდი.

ბევრი არის ვისთვისაც სხვისი (მეგობრის) აზრი ძალიან მნიშვნელოვანია, მაგრამ არ მივიჩნევ ამას სწორად. შენი ოჯახია და შენი ურთიერთობაა, ამიტომ შენი არჩევანია და შენ უნდა წყვეტდე ამად გიღირს თუ არ გიღირს, დაშორდე თუ ერთად იყოთ.

შევყევი ცოტა :დ 

აქვე გამახსენდა რომ რამდენჯერმე ყოფილა როდესაც მეგობარს უკითხავს "რა გავაკეთო? დავშორდე?", ოჯახზეც იყო საუბარი და ურთიერთობაზეც. ისეთი კითხვაა უკვე მანდვე ჩანს რომ ცდილობს პასუხისმგებლობა გადმოგაბაროს (ცუდად არ ვამბობ ამას, პასუხისმგებლობისგან თავის არიდება ჩვეულებრივი ამბავია და ყველას გვქონია მსგავსი მომენტები), შენ მიგაღებინოს გადაწყვეტილება, რადგან თავად ვერ აკეთებს ამას. ყოველთვის ვცდილობდი ისეთი პასუხი გამეცა, რომელიც არ მოიაზრებდა პირადში ჩარევას, მაგალითად თავად მოვუწოდებდი ურთიერთობის გაანალიზებისკენ რომ თავად მიეღოთ ეს გადაწყვეტილება "დაფიქრდი რამდენად გიღირს, დადებითი და უარყოფითი მხარეები შეადარე, რამდენად ბედნიერი ხარ?  ხშირად თუ ჩხუბობთ? მის გარეშე უფრო ბედნიერი იქნები?" და მსგავსი, რაც დაეხმარებოდა საკუთარი სურვილების გარკვევაში და საბოლოო გადაწყვეტილების მიღებაში. ზუსტად იმავე კითხვებს ვუსვამდი ჩემს თავს, როდესაც არ ვიყავი დარწმუნებული. 

ულტიმეტჩოფერი

Share on other sites

1 minute წინ, Katutu said:

+1

სხვის (თუნდაც მეგობრის) ცხოვრებაში და მითუმეტეს ოჯახში არ უნდა ჩაერიო. შეგიძლია შენი აზრი გამოთქვა მაგრამ რჩევა არ უნდა მისცე. როდესაც ურჩევ, იქ უკვე შენს თავზე იღებ პასუხისმგებლობას და მერე რომ დაშორდება შენ დაგაბრალებს, არ დაშორდება და მაინც შენ დაგბრალდება. 

ნებისმიერი ადამიანი ირჩევს იმას რაც თავად უნდა. არავინ დარჩება ისეთი ადამიანის გვერდით, ვისთანაც არ უღირს დარჩენა.  მიზეზი ბევრი შეიძლება იყოს. 

ჩემთვისაც ბევრს უთქვამს რაღაც მსგავსი რაც იაიამერმა უთხრა დაქალს, უარესებიც უთქვამთ მაგრამ არ დავუჯერე იმიტომ რომ ამად მიღირდა პერსპექტივაში და კარგიც ვქენი რომ არ დავუჯერე.

რომ დამეჯერებინა (ნუ ეს გამორიცხულია, ჩემი თავი მაბია კისერზე და მე ვიღებ გადაწყვეტილებას ჩემს ურთიერთობაში, მაგრამ თეორიულად), მერე ალბათ მეც ასე შევახსენებდი.

ბევრი არის ვისთვისაც სხვისი (მეგობრის) აზრი ძალიან მნიშვნელოვანია, მაგრამ არ მივიჩნევ ამას სწორად. შენი ოჯახია და შენი ურთიერთობაა, ამიტომ შენი არჩევანია და შენ უნდა წყვეტდე ამად გიღირს თუ არ გიღირს, დაშორდე თუ ერთად იყოთ.

შევყევი ცოტა :დ 

ჭეშმარიტებას ღაღადებ. იმ ერთ ფრაზასაც არ ვეტყოდი. ნახე როგორ გულით ატარა და არ დაავიწყდა. მაგრამ სხვა სხვის ომში ბრძენია , ხომ იცი და სხვა გარედან უკეთ ხედვს რა ქაქშიცაა ადამიანი. იმდენად წრფელი და ერთგული ადამიანია,იმდენად დადებითი ქალია, რომ ვერ ავიტანე მისი ქმრის ასეთი ქცევა, არ იმსახურებდა უბრალოდ და ვუთხარი. სხვას არც ვეტყოდი, ზუსტად მაგის გამო, რაც დაწერე. სხვისი ოჯახი, სხვისი ჯახია და თვითონ იციან, რა უნდათ და როგორ. ადამიანები იცვლებიან, უფრო ცუდისკენ, იშვიათად კარგისკენ. ნუ, ეს მაშინ ხდება ხოლმე როცა უკურნებელი სენი ემართებათ და ცოდცების მონანიებას იწყებენ. 

ტონა დედმამიშვილი ჰყავს, ბუმბერაზი ძმები და ბევრ რამეს იმათი გამოისობით ითმენდა, იმათ რამე ისე არ გაეგოთ.ახლა ყველა გვერდში უდგას და ეხმარება, როცა უკვე ფაქტი მოხდა, მაგრამ ეგენი ვერ მიმიხვდნენ რა მჭირდაო და შენ მიმიხვდიო, მეუბნება.

იმ ჩემს ერთ ფრაზაზე ხო ვერ აშენდებოდა ეს გაყრა? ის ერთი ფრაზა ხომ ვერ იქნებოდა პირველი აგური?

 უბრალოდ მე დიაგნოზი ვაცნობე და მერე თავად გადაწყვიტა ემკურნალა თუ არა და ცხრა წელი შეალია ამას, ცხრა წელი. 

 მისი შვილებიც უფრო ბედნიერები გახდნენ, სულ ჩხუბში და გნიასში გაიზარდნენ.

იმდენად დადებითი ადამიანია, თავის ბედნიერებას აუცილებლად იპოვის, ვიცი.

 

 

Share on other sites

3 minutes წინ, iaiameri said:

მაგრამ სხვა სხვის ომში ბრძენია , ხომ იცი და სხვა გარედან უკეთ ხედვს რა ქაქშიცაა ადამიანი.

ამაში ვერ დაგეთანხმები. თუნდაც ეს ფრაზა საკუთარ თავში მოიაზრებს სარკაზმს "სხვა სხვის ომში ბრძენია". რაც გარედან ჩანს ორი იმდენი შიგნით არ ჩანს და ვერც დაინახავ (თუ იმ ოჯახში არ ცხოვრობ). თუნდაც შენზე აიღე მაგალითი, შენ უფრო კარგად იცნობ საკუთარ თავს თუ შენი მეგობარი უკეთ გიცნობს? 

5 minutes წინ, iaiameri said:

იმ ჩემს ერთ ფრაზაზე ხო ვერ აშენდებოდა ეს გაყრა? ის ერთი ფრაზა ხომ ვერ იქნებოდა პირველი აგური?

 

ამაზე პასუხს მხოლოდ შენი მეგობარი გაგცემს :givi: გაგაოცებს რამდენაც  ღრმად შეუძლია ერთ უბრალო ფრაზას გონებაში შეჭრა და ქვეცნობიერის დონეზე ზემოქმედება.  თანაც აგერ რამდენი ხანი ახსოვდა. ჩემი პირადი აზრით იმიტომ დაამახსოვრდა რომ თავადაც იმავეს ფიქრობდა მაგრამ რიგი მიზეზების გამო არ გაშორებულა. ბევრი ფაქტორი არსებობს თუ რატომ (ფინანსური, შვილები, ემოციური დამოკიდებულება. შეჩვევა და ა.შ.).

ულტიმეტჩოფერი

Share on other sites

13 minutes წინ, Katutu said:

ამაში ვერ დაგეთანხმები. თუნდაც ეს ფრაზა საკუთარ თავში მოიაზრებს სარკაზმს "სხვა სხვის ომში ბრძენია". რაც გარედან ჩანს ორი იმდენი შიგნით არ ჩანს და ვერც დაინახავ (თუ იმ ოჯახში არ ცხოვრობ). თუნდაც შენზე აიღე მაგალითი, შენ უფრო კარგად იცნობ საკუთარ თავს თუ შენი მეგობარი უკეთ გიცნობს? 

ამაზე პასუხს მხოლოდ შენი მეგობარი გაგცემს :givi: გაგაოცებს რამდენაც  ღრმად შეუძლია ერთ უბრალო ფრაზას გონებაში შეჭრა და ქვეცნობიერის დონეზე ზემოქმედება.  თანაც აგერ რამდენი ხანი ახსოვდა. ჩემი პირადი აზრით იმიტომ დაამახსოვრდა რომ თავადაც იმავეს ფიქრობდა მაგრამ რიგი მიზეზების გამო არ გაშორებულა. ბევრი ფაქტორი არსებობს თუ რატომ (ფინანსური, შვილები, ემოციური დამოკიდებულება. შეჩვევა და ა.შ.).

ჰოდა, მაგიტო ვფიქრობ ახლა, ჩემი ბრალი ხო არაა თქო?((

 

ფინანსური მიზეზი არა, შვილები არა, უფრო ემოციური, ერთად გატარებული ახალგაზრდობა და თან თანაგრძნობა ჰქონდა, ანჩხლი დედის კალთაში რომ გაიზარდა იმის გამო.  ამ ჩემს მეგობარს ძმები, დები ერთი ოჯახივით არიან , იმას სახლშიც მტრები ჰყავდა. მოკლედ ის რაც მის ქმარს ბავშვობაში სიმწარე ჰქონდა, მის შვილებს და ცოლს არ მოაკლო მერე. ამას ეცოდებოდა, იმას ფეხზე ეკიდა, უკვე ჩამჯდარ ჩვევებზე უარი ვერ თქვა.

 

 

 

Share on other sites

3 minutes წინ, iaiameri said:

ჰოდა, მაგიტო ვფიქრობ ახლა, ჩემი ბრალი ხო არაა თქო?((

 

ფინანსური მიზეზი არა, შვილები არა, უფრო ემოციური, ერთად გატარებული ახალგაზრდობა და თან თანაგრძნობა ჰქონდა, ანჩხლი დედის კალთაში რომ გაიზარდა იმის გამო.  ამ ჩემს მეგობარს ძმები, დები ერთი ოჯახივით არიან , იმას სახლშიც მტრები ჰყავდა. მოკლედ ის რაც მის ქმარს ბავშვობაში სიმწარე ჰქონდა, მის შვილებს და ცოლს არ მოაკლო მერე. ამას ეცოდებოდა, იმას ფეხზე ეკიდა, უკვე ჩამჯდარ ჩვევებზე უარი ვერ თქვა.

 

შენი ბრალი ვერ იქნება, ზედმეტ დრამატიზმშიც არ გადავარდე :givi: თვითგვემაც ერთგვარი ეგოიზმია

"ეცოდებოდა"-ს რაც შეეხება, ამაზე სულ ერთი ფრაზა მახსენდება, ზუსტად არ მახსოვს მაგრამ დაახლოებითი პერეფრაზია: როდესაც ადამიანს პატიობ, ეს კარგია შენი კარმისთვის, მაგრამ არაფერს ასწავლის მას ვისაც აპატიე.

პატიებული ადამიანი უფრო ადვილად გაიმეორებს იმ "საპატიებელ საქმეს", ვიდრე ის ვინც არ შეიცოდე და სამაგალითოდ დასაჯე დაშავებისთვის.

აშავებ-ისჯები, ესაა ბუნებრივი თანწყობა და ეს უნდა გააცნობიეროს ნებისმიერმა ადამიანმა, თუნდაც ბავშვი იყოს. რომ აპატიებ, მალე ავიწყდებათ, მაგრამ როდესაც დასჯი (მიიღებს პასუხს ცუდ საქციელზე), იმახსოვრებს იმას რომ მის ცუდ საქციელს ცუდი შედეგი მოჰყვება. ამიტომ არ უნდა შეიცოდო როდესაც შესაცოდი არაა. 

ულტიმეტჩოფერი

Share on other sites

  • ფორუმელი
Posted (შესწორებული)
1 საათის წინ, Katutu said:

აქვე გამახსენდა რომ რამდენჯერმე ყოფილა როდესაც მეგობარს უკითხავს "რა გავაკეთო? დავშორდე?", ოჯახზეც იყო საუბარი და ურთიერთობაზეც. ისეთი კითხვაა უკვე მანდვე ჩანს რომ ცდილობს პასუხისმგებლობა გადმოგაბაროს (ცუდად არ ვამბობ ამას, პასუხისმგებლობისგან თავის არიდება ჩვეულებრივი ამბავია და ყველას გვქონია მსგავსი მომენტები), შენ მიგაღებინოს გადაწყვეტილება, რადგან თავად ვერ აკეთებს ამას. ყოველთვის ვცდილობდი ისეთი პასუხი გამეცა, რომელიც არ მოიაზრებდა პირადში ჩარევას, მაგალითად თავად მოვუწოდებდი ურთიერთობის გაანალიზებისკენ რომ თავად მიეღოთ ეს გადაწყვეტილება "დაფიქრდი რამდენად გიღირს, დადებითი და უარყოფითი მხარეები შეადარე, რამდენად ბედნიერი ხარ?  ხშირად თუ ჩხუბობთ? მის გარეშე უფრო ბედნიერი იქნები?" და მსგავსი, რაც დაეხმარებოდა საკუთარი სურვილების გარკვევაში და საბოლოო გადაწყვეტილების მიღებაში. ზუსტად იმავე კითხვებს ვუსვამდი ჩემს თავს, როდესაც არ ვიყავი დარწმუნებული. 

+1

მე ყოველთვის დელიაკტური ვარ ასეთ დროს. ჩემ პოზიციას ტონკად ვაფიქსირებ. მაგიტოც სამეგობროში მე ვარ ის ადამიანი ვისთანაც ყვებიან პრობლემატურ ურთიერთობებზე იციან ტვინს არ მოვუდღნავ რჩევით და ზედმეტებით. რთულია არ გაითვალისწინო ადამიანური სისუსტეები, ჩვენ ყოველთვის რაციონალურ გადაწყვწტილებებს არ ვიღებთ ამიტომ ჯობია ვიყუჩოთ ხოლმე. მეც ვიყავი პირველ ურთიერთობაში  გაოგნებული როცა ვფიქრობდი''ნუთუ ესუნდა ვაპატიო?როგორ იქცევიან სხვები ასეთ სიტუაციაში?რა ხდება ამ დროს?''  მერე თავად ასეთინგებ რა გიღის აპატიო და რა არა, სხვების რჩევებს არ აქვს მნიშვნელობა. 

Edited by cosmia

 

 

Share on other sites

Please sign in to comment

You will be able to leave a comment after signing in



შესვლა
 Share