საინტერესო ფენომენია, თუ დაკვირვებიხართ, როცა რაღაც ახალ გარემოში ხვდება ადამიანი, რამდენად მოიქოქებიან ხოლმე ამ ახალ გარემოში საკუთარი თავის დასამკვიდრებ-წარმოსაჩენად.
მაგალითად, ერთერთი რაც უკვე იმდენჯერ ვნახე რომ წესად შემიძლია ჩამოვაყალიბო: თუ გოგო ყოველდღე, უკლებლივ, არის რაღაც ახალ კოპოზიციაში გამოპრანჭული, თავისი სამკაულებით, ფერების შეხამებით, მაკიაჟით, დ.ა.შ. თითქმის გარანტირებულია რომ რამე პატარა დასახლებიდანაა.
თუ გოგო იმენა თავს აკლავს რაღაცას, სწავლას, კარიერას, დ.ა.შ. აგრეთვე, უდიდესი ალბათობით, ჩამოსულია.
დელტა რაც უფრო დიდია, ანუ რაც უფრო პატარადან რაც უფრო დიდშია ჩამოსული, მით უფრო იჩენს ეგ ფენომენები თავს.
მსოფლიო ალბათ მოფენილია ამ ეტაპზე მდედრებით რომლებიც რაღაც პატარა გაღლეტილი სოფლიდან წამოვიდნენ და ყველაფერი გადაიტყავეს სანამ რაღაც კარგ თანამდებობაზე არ მოხვდნენ ევროპაში მაგალითად.
ანუ, დაჟე მაგასაც კი თითქმის გარანტირებულად ვიტყოდი რომ მაგალითად მსოფლიოს რომელიმე დიდ კომპანიაში თუ რომელიმე მაღალი პოზიცია ქართველ მდედრს უჭირავს, ხო ვითომ გეფიქრება ადამიანს რომ ვიღაც მდიდარი ოჯახის შვილია და პრივილეგიამ გაჩითა, ნწუ, გადაყრუებული სოფლიდან წამოსული გოგოა ბევრად უფრო დიდი ალბათობით.
ერთ კითხვას რასაც აჩენს არის რომ ამ ეფექტს მე რატომ ვერ ვამჩნევ მამრებში? ზოგადად მამრების ანალიზით რომ არ ვარ დაკავებული იმიტომ? თუ მართლა ბევრად უფრო სუსტი ფენომენია იქ?
მეორე, ბევრად უფრო დიდი კითხვა არის რომ, ეს დრაივი, მოქოქვა, ლტოლვა, ოდესმე არის ისეთი რომ არც სოც. ტრავმიდან მოდიოდეს და არც კომპლექსიდან?
ანუ უკომპლექსო და კარგად სოციალიზებულ ადმიანს უნდება ევერსტზე მოფსმა?