ძებნა

მაცივარის, როგორც პროდუქტის შენახვის სახის ჩანასახი მოიგონეს ჯერ კიდევ ანტიკურ ხანაში როდესაც ანტიკურ სარდაფებში ალპებიდან ჩამოტანილ ყინულს ყრიდნენ და ისე ინახავდნენ მალფუჭებად პროდუქტს. საქართველოშიც არსებობდა მსგავსი ტრადიცია როცა მთიდან მყინვარების ყინულს ეზიდებოდნენ, ღონდ ესეც მხოლოდ და მხოლოდ სამრეწველომასშტაბებით ხდებოდა და მხოლოდ დიდ ქალაქებში (ტფილისი, გორი, თელავი და ა.შ.) იყო შესაძლებელი და მეფეების კარზე. მეოცე საუკუნის 30იან წლებში ტალინის დავალებითა და ამერიკის მიწვევით ანასტას მიქოიანი (აი ის от Ильича до Ильича, без инфаркта и паралича) წავიდა და ჩამოიტანა სსრკშI არსებული პირველი საოჯახო მაცივარი რამდენიმე ეგზემპლარად, ხოლო 50იანი წლებიდან კი უკვე მეტნაკლებად შემოდის საქართველოშიც საოჯახო მაცივრები. მეოცეს 50იან წლებამდე კიდე ჩვეულებრივი ხალხისთვის სამი გზა იყო მალფუჭებადი პროდუქტის გრძელვადიანი შენახვის: გამოყვანა(მარილში, ბოლშI და ა.შ.), გაშრობა/გახმობა და დამწნილება. დამწნილებით ამწნილებდნენ ძირიტადად ბოსტნეულს და ეს ფენომენი უმეტესობა დიასახლისისთვის ცნობილია. ხოლო გაშრობა/გახმობა და გამოყვანა ძირითადად ეხება ყველს, ხორცს და თევზს. თუმცა გაშრობა/გახმობა იგივე დაჩირვა მშვენივრად ეხება უმეტეოსობა ხილსაც და ბოსტნეულსაც. ამ თემაში შევეხოთ გამოყვანას და გაშრობას.