სამურაი Posted 21 ოქტომბერი, 2021 Posted 21 ოქტომბერი, 2021 კაი მოდი ჩემსას მოვყვები აქვე დავძენ რომ არ გავურბივარ ჩემს ცხოვრებას, ვიცი როგორიც ვარ და რაცაა ეგაა 6 წლის დავობლდი ბავშობიდან დედაჩემი ზედმედ ყურადღებას იჩენდა და ფაქტიურად ყელში მყავდა თუ როგორცაა ხშრად მიწევდა სახლის შეცვლა და ალბათ 10 ჯერ გამოვიცვალე სკოლა პირველი სიყვარული მე 10 კლასში იყო, თან ისეთი გოგო რომელიც ძალიან ცინიკურად მექცეოდა და სულ დამცინოდა ირიბად მერე აბიტურიენტობის წელი, ვიზარმაცე და დაბალი ქულები მივიღე, როცა შემეძლო დაფინანსება ამეღო უნიში უბრალოდ ლექციებზე დავდიოდი, სემინარებს არ ვესწრებოდი და იმდენი საგანი შემრჩა რომ დავანებე აზრი არ ქონდა სკოლის პერიოდის გამო სადღაც 10 წლიდან ჩემი ცხოვრება ონლაინ თამაშები და პორნო იყო სხვა არაფერი რის გამოც უნიში შესაბამის ადამიანად მივედი, უკონტაქტო და ისეთი, გოგოები აქით მეჩალიჩებოდნენ მე ვერ ვხვდებოდი თუ მეკიდა არ ვიცი მერე დაიწყო მუშაობა და უკვე 4 წელია სულ ვმუშაობ (რის გამოც მადლიერი ვარ) უბრალოდ ამან სულ წაიღო ჩემი ენერგია და რამის სურვილი ზოგადად რაც შემეხება სენსიტიური ვარ და სულ ვტირი ხოლმე ბევრ რამეზე, მაგალითად მაწანწალა ძაღლებზე ან იმაზე ბებო რო გარეთ იყინება, მე კიდევ ვერაფერს ვაკეთებ ტრაბახის გარეშე ვიტყვი იმას რომ ბევრზე მეტად მაქვს გაცნობიერებული ზოგადად გონება და ჩვენი არსი ამის ფონზე ეგოთი იმდენად ვარ მოცული რომ ვერაფერს ვუხერხებ, როგორც კედელზე ვერ ავალ, ისე ვერ მოვერევი საკუთარ ეგოს ჩემი ყოველდღიური მედიტაცია კი ისაა რომ მახსოვს, ოდესმე ეს სიცოცხლე მორჩება რომელიც ამ ცნობიერებით მომეცა და დამთავრდება ჩემი ეს ტანჯვა ნარევი თავგადასავალი... 1 Share on other sites More sharing options...
ფორუმელი ბალთაზარ შამანაური Posted 22 ოქტომბერი, 2021 Posted 22 ოქტომბერი, 2021 6 საათის წინ, მფრინავი.სამურაი said: კაი მოდი ჩემსას მოვყვები აქვე დავძენ რომ არ გავურბივარ ჩემს ცხოვრებას, ვიცი როგორიც ვარ და რაცაა ეგაა 6 წლის დავობლდი ბავშობიდან დედაჩემი ზედმედ ყურადღებას იჩენდა და ფაქტიურად ყელში მყავდა თუ როგორცაა ხშრად მიწევდა სახლის შეცვლა და ალბათ 10 ჯერ გამოვიცვალე სკოლა პირველი სიყვარული მე 10 კლასში იყო, თან ისეთი გოგო რომელიც ძალიან ცინიკურად მექცეოდა და სულ დამცინოდა ირიბად მერე აბიტურიენტობის წელი, ვიზარმაცე და დაბალი ქულები მივიღე, როცა შემეძლო დაფინანსება ამეღო უნიში უბრალოდ ლექციებზე დავდიოდი, სემინარებს არ ვესწრებოდი და იმდენი საგანი შემრჩა რომ დავანებე აზრი არ ქონდა სკოლის პერიოდის გამო სადღაც 10 წლიდან ჩემი ცხოვრება ონლაინ თამაშები და პორნო იყო სხვა არაფერი რის გამოც უნიში შესაბამის ადამიანად მივედი, უკონტაქტო და ისეთი, გოგოები აქით მეჩალიჩებოდნენ მე ვერ ვხვდებოდი თუ მეკიდა არ ვიცი მერე დაიწყო მუშაობა და უკვე 4 წელია სულ ვმუშაობ (რის გამოც მადლიერი ვარ) უბრალოდ ამან სულ წაიღო ჩემი ენერგია და რამის სურვილი ზოგადად რაც შემეხება სენსიტიური ვარ და სულ ვტირი ხოლმე ბევრ რამეზე, მაგალითად მაწანწალა ძაღლებზე ან იმაზე ბებო რო გარეთ იყინება, მე კიდევ ვერაფერს ვაკეთებ ტრაბახის გარეშე ვიტყვი იმას რომ ბევრზე მეტად მაქვს გაცნობიერებული ზოგადად გონება და ჩვენი არსი ამის ფონზე ეგოთი იმდენად ვარ მოცული რომ ვერაფერს ვუხერხებ, როგორც კედელზე ვერ ავალ, ისე ვერ მოვერევი საკუთარ ეგოს ჩემი ყოველდღიური მედიტაცია კი ისაა რომ მახსოვს, ოდესმე ეს სიცოცხლე მორჩება რომელიც ამ ცნობიერებით მომეცა და დამთავრდება ჩემი ეს ტანჯვა ნარევი თავგადასავალი... რაღცნაირად კარგია. თან მართლა სევდიანი. ბევრი რამ, ძირითადი არსი და დამოკიდებულება იმდენად ნაცნობია ჩემთვის, რავი... ერს გირჩევდი: რახან ცოცხლობ, ბარემ ეცადე რომ მაქსიმალურდ საინტერსოდ იცოცხლ. რახან სტადიონზე აღმოჩნდეი, მატჩის ბოლომდე ზრდილობის გულისთვის დუნე ძუნძულს და საათზე ყურებას ჯობია ბოლომდე გაიგიჟო თავი. ყველა ვარიანტში უკეთესი იქნება. არაა აუცილებელი რამე დიდ აზრს ხედავდე ამაში, უბრალოდ მაინც გიწევს თამაში და ბარემ სიამოვნება მიიღე. თუ არ გიპოვნია (სავარაუდოდ არა, შენი პოსტებით თუ ვიმსჯელებთ), იპოვნე საყვარელი საქმიანობა. აი დილით რომ თვალს გახელისთანავე მისკენ მიგიწევს გული. მიცვეული სამსახური კარგია, ყურადღებას რომ გადაგატანინებს ცხოვრებიდან და თან ლუკმაპურსაც გაძლევს, მაგრამ მართლა საყვარელი საქმე კიდევ სხვა დონეა. კარგი იქნება თურამე დიდ იდეასაც იპოვი, რომლის მსახურებასაც გადაწყვეტ. შენნაირი კაცი "მასვი, მაჭამე, მალხინე" დონეზე ყოფნით კმაყოფილი ვერ იქნება. არაა აუცილებელი ძალიან გასერიოზულება, მაგრამ გულით უნდა მიყვებოდე და არა ძალით არწმუნებდე თავს. თუმცა აწყვეტილი ფანატიკოსობაც შეიძლება, მაგასაც აქვს თვისი მუღამი სეიროზულად მიხედე ფიზიკას. დღეში ჯამურად ერთი საათი მაინც დაუთმე ფიზდატვირთვებს. სასურველია მეტი და სასურველია განაწილებული იყოს დღის განმავლობაში. რა თქმა უნდა თავიდანვე მიუჩვეველზე ამდენი არაა აუცილებელი და არც სასურველი. კიჭარტივით ახალდაწყებულზე ერთსაათიან სირბილის არ გირჩევ სიარულს ნუ ჩათვლის საერთო დროში, ისე კარგი რამაა, განსაკუთრებით ბუნებაში. საბედნიეროდ თბილისის გარშემო ტეეები და ველები ბლომადაა. ზემოხსენებული სერიოზულად გარდაგქმნის ნერვული და ჰორმონალრი სისტემის დონეზ, სევდისა და დეპრესიისგან ნაკლებად მოწყვლადი გახდები. რა თქმა უნდა ეს სიმპტომებთან მუშაობაა და არა მიზეზთან, მაგრამ ყველა ვარიანტში ღირს ბევრი რამის გამო. ცოცხალი საკვები (ხილი, ბოსტნეული, მწვანილი) ბლომად შეიტანე რაციონში 7 საათის წინ, მფრინავი.სამურაი said: ეგოთი იმდენად ვარ მოცული რომ ვერაფერს ვუხერხებ, როგორც კედელზე ვერ ავალ, ისე ვერ მოვერევი საკუთარ ეგოს არადა კედელზე რამდენიმე მეტრის არბენა თვისუფლადაა შესაძლებელი. ჩემი კლასელი არბოდა ხოლმე და ასე ტენიდა ბურთს კალათში. შენც შეძლებ სათანადო ვარჯიშების შემდეგ. ასევე შეგიძლია მეკლდეურობას მიაწვე და აგურის/ქვის გაულესავ კედელზე აცოდდე ნინძასავით. ეგოს რაც შეეხება, არ უნდა ეჭიდაო, დაგღლის. უნდა გააცნობიერო, რომ ეგო შენ არ ხარ. შენ ცალკე ხარ, ამისგან ცალკე და ამაზე მაღლა. უბრალოდ გარედან დააკვირდი ხჯოლმე შემწყნარებლური ღიმილით, როგორც პატარა ტუტუც ბავშვს. დააკვირდი და მიეცი არსებობის უფლება. როცა გაემიჯნები, თავისით დაშოშმინდება. ამისთვის ყურადღბის და მომენტში ყოფნის უნარის გავარჯიშებაა საჭირო. 1 ძლიერი თუ არ ხარ, ბოძზე როგორ იცეკვებ? © marguerite კურდღელი ხარ, მეგობარო? © ფორთოხალი Share on other sites More sharing options...
სამურაი Posted 22 ოქტომბერი, 2021 Posted 22 ოქტომბერი, 2021 @დათვების მეგობარი რა გითხრა რით გაგახარო ერთის მხრივ მომაბეზრებელი იქნებოდა დალაგებული ცხოვრება ყველაფერი რო რიგზეა და მონოტონურია Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Please sign in to comment
You will be able to leave a comment after signing in
შესვლა