Jump to content
×
×
  • Create New...

ვეღარასდროს იცეკვებ როგორც ბავშვი


სამურაი
 Share

Recommended Posts

  • ფორუმელი
ონლაინ, ChariotGod said:

ცხელია შეიძლება ითქვას.

ფჰჰ

ორი დღის წინანდელი ინფოა მაშასადამე ძუუუეეელი :boli: 

 

 

 

 

Share on other sites

9 საათის წინ, ნაკო said:

..... 

 

ისევ დუმილი ვარჩიე, თქმას.... 

@ნაკო რადგან დუმილი გაცილებით მრავალის მთქმელია

Share on other sites

@Mulan კი გეთანხმები, სწორედ საკუთარი სამყაროა რის გამოც ცოცხალი ვარ მე პირადად

 

 

ეს 32 წლის მდედრები :boli:

 

Share on other sites

  • ფორუმელი
1 საათის წინ, მფრინავი.სამურაი said:

კი გეთანხმები, სწორედ საკუთარი სამყაროა რის გამოც ცოცხალი ვარ მე პირადად

მეც მქონდა ეგ ეტაპი ცხოვრებაში რომ არა საკუთარი ცნობისმოყვარეობა რა იქნება მერე და ჩემში მიმდინარე პრცესები რომლებიც ყველაფერ საინტერესოზე რეაგირებს კაი ხნის წინ ჩამოვიკიდებდი თავს რომელიმე ლეღვის ხეზე! 

სუნთქვაც კი არ მინდოდა ისე ვიყავი, მეზარებოდა რომ ვარსებობდი, მსგავს სიტუაციებში კიდევ ოპპპააა თურმე რაღაც ისევ მაინტერესებს. მე მოვრჩი, ადამიანებს არასდროს მივცემ საშუალებას რამე მატკინონ! არასდროს! თავიდან დაბადება ძალიან მტკივნეული და შრომატევადი პროცესია, მეტს ვერ გადავიტან! 

 

 

Share on other sites

  • ფორუმელი
18 minutes წინ, Windmühle said:

წავალ ახლა ზუმბაზე და ნახეთ თუ არ ვიცეკვებ:panto:

:rolf:

მეც წავალ ახლა ერთ 7 კმ -ს ვირბენ

 

 

Share on other sites

@Mulan მე კიდევ იმას ვამუღამებ რომ ადამიანები სტატუსად არ მყავდეს, ანუ რას ვგულისხმობ. ზოგადად კაცთმოყვარე ვარ და მართლა ყველა ცოცხალი არსება მიყვარს, მაგრამ ადამიანი როგორც მაგალითად მეგობარი არ მყავს. მეგობრის ყოლა თავის თავშივე მოიაზრებს რომ მისადმი შეხედულებები და დამოკიდებულებები გაქვს, გაქვს ასევე ვალდებულებები, პასუხისმგებლობები, მასზე იმედებს ამყარებ რომ "არ გიღალატებს", "არ გაწყენინებს" და ა.შ რაც ხშირად რეალობასთან არაა თანხვედრაში და როგორც წესი ყოველთვის გტკენენ, არა იმიტომ რომ ისინი ცუდები არიან, უბრალოდ შენ იყალიბებ იმედებს და ა.შ. მე ცხოვრებაში მყავს ადამიანები სტატუსის გარეშე, ვინც უბრალოდ მიყვარს და მათთვის სიკეთის კეთება, დახმარება მეტად სასიამოვნოა და ვცდილობ რაც გულით მინდა ისე მოვიქცე მათ მიმართებაში და არა ისე როგორც "უნდა" ვიქცეოდე ოჯახის წევრების მიმართ. მე თუ ფაქტიურად მთლიან ხელფასს ოჯახს ვახმარ არა იმიტომ რომ "უნდა" დავახარჯო, არამედ იმიტომ რომ მე ეს მახარებს რადგან მიყვარს ეს ხალხი, არ მაქვს იმის განცდა რომ რამე მაკლდება ამით, პირიქით, მეტად ბუნებრივი და სასიამოვნო პროცესიცაა რაღაც მხრივ. 

@Windmühle მაგრამ ყოველთვის გექნება ის განცდა რომ "გიყურებენ"

Share on other sites

Please sign in to comment

You will be able to leave a comment after signing in



შესვლა
 Share