ფორუმელი Moor Posted 10 იანვარი, 2021 Posted 10 იანვარი, 2021 http://arilimag.ge/wp-content/uploads/2021/01/nader-4234.jpg სპარსულიდან თარგმნა გიორგი ხულორდავამ ნადერ ნადერფური (1929-2000) მოლოდინი აფსუს! შეჰკარი ბარგი და მიხვალ, დაუდგრომელო, მარად აშარო, არდაბრუნების ამბავიც მამცნე, მაგრამ გულიდან როგორ წაგშალო? უშენო წამთა გამოისობით მინავლულია იმედი შვების, გადაფლეთილა სულის საკინძე და მე საკუთარ არსებას ვწყდები. თუ ჩემი ლექსი ცეცხლის ალს ჰგავდა, აგერ, შავ კვამლად ქცეულა თვალწინ, თუ დიდი ცოდვა იყო იმედი, ცოდვის იმედიც არა მაქვს აწი. ეგ თვალი ნათლის იყო სარკმელი, მე სიცოცხლის გზა მებოძა მისით, შენი ზილფი კი ნაქამანდარი, დაუხანებლად მბოჭავდა დღისით. შენ წახვედი და ვიჯმნი ყველასგან, ილევა ძაფი სიცოცხლის გორგლის, რაც მოხდა, მასზე აღარ ვინაღვლებ, რადგან რაც მოხდა სინანულს მომგვრის. დავეთხოვები ჩინსა და მაჩინს, გავძლებ სხეულის ბოლო თრთოლამდი, გულში ათასგვარ ტკივილს ვინახავ, რადგანაც გული არ მაქვს ფოლადის. ღრუბელი აღარც ცეცხლია, არც წვა და გზნება, მოთქმას ჩაკირავს გული ურვილი, ჩემს ცრემლს დასცინის მწარედ საწუთრო, ცრემლიც კი შრება მისი სურვილით. ხენი მოხარა სიბერის მწუხრმა, ძაძას იცვამენ შვების ჩიტები, ღვთის საუფლოდან გაქრა იმედი, გულის სალბუნად განაკვირტები. ჩემს მკვდარ გაზაფხულს გავტირი ნაღვლით, სასომიხდილი ჟამთა ხურვებით, ყურს მიგდებს მხოლოდ ბებერი ბუჩქი, უნაყოფო და შენაურვები. დაცლილა ლხენის ღვინის დოქი და ზარხოშის ჟამი მიმქრალა მრუდედ, რაც შვებამ გულის სატახტო დათმო, იქვე ჩაკემსა ნაღველმა ბუდე. მოდი, ვიტირებ როგორც ღრუბელი, დავფანტავ სევდის მტვერსაც მთა-ველად, ნამივით ვარდზე ჩამოვცურდები და მზეს გავიცნობ ციდამტკაველა. მოგონება მწდეო, დაცალე ეგ ერთი ჯამიც, არ ვსვამ და სევდა მაწევს ბინდებად, ღვინის ღიმი და საზის ქვითინი, დღეს, ასე ფხიზელს, რაში მჭირდება? ჰე იმ ღამეებს, მის გვერდით განცდილს, როს არც მეგემნა სიმწარე ეკლის, როდესაც ჯამში ღვინო ელავდა და შიგ იწვოდა ცის ანარეკლი. ჰე იმ ღამეებს, მისით მიბნედილს, კოცნით მიწევდა ტრფობის მტკიცება და მისი ბაგე ხშირი კოცნისგან ფიალასავით მოლიცლიცებდა. როცა მბორკავდა ჩქერი ნაწნავთა, ჩანგს დასცდებოდა ახალი ჰანგი, ხელთ მისი თმების სიმი მეპყრა და გულის ხვაშიადს დაეპყრო ჩანგი. მისი იერი ჰგავდა ღიმილით რიჟრაჟს, გამოსულს ღამის გიშრიდან, ზოგჯერ მიშლიდა ვნების საღერღელს, ზოგჯერ კი ახლოს მისვლას მიშლიდა. ის იყო ჰანგი, სიმღერის ვნება, გზნებად დაღვრილი გულის კარებთან… და იმ უძირო ღამეთა რიგში, ვით ბედი თვალი, სხივცისკარებდა. უკვე წავიდა, თან გაჰყვა ჰანგიც და ნაკვერჩხალმა ვეღარ იალა, ეგ ერთი ჯამიც დაცალე, მწდეო, მე ვეღარ დავლევ კვლავ ერთ ფიალას. დაისამდე წვიმა მიმწყდარა, მზე დამწვარ ფეხებს მდორე წყლით იბანს. სთველი კი წითელ კოცონთა დარად ფოთლებს ჩექმის ქვეშ ჩააჩუმათებს. ციცქნა ოთახში, ბაღის კიდესთან, შენი მაღალი წვივი ცეცხლის ალზე გაშიშვლებულა. სიგარეტები ყოველ დღე, შუადღისას, საკუთარი ფეხის ძალას დაყრდნობილი ქალაქის ქუჩებისკენ მივემართები, როგორც ქარი საკუთარი სახლისკენ. ჩემს ფეხქვეშ ნახევრად დამწვარი, დაჭმუჭნული სიგარეტები ინავლებიან, ერთურთს ეკვრიან მტვერსა და კვამლში ამოგანგლულნი. ყოველ დღე, მიმწუხრისას, მზის მოფამფალებული ფორნით სიცოცხლის ქუჩებს სიკვდილის სახლისკენ მივყვები, მზის ფორნის ბორბლებქვეშ დღეები – ის ნახევრად ჩამწვარი, დაჭმუჭნული დღეები – ინავლებიან, ერთურთს ეკვრიან მტვერსა და კვამლში ამოგანგლულნი. ფანჯრის კიდესთან მზეს ჩემი ფანჯრის უკან ღრუბლის შავი ქოლგა წამოეხურა და წვიმის ღვარის ქვეშ ჩუმად ტიროდა. დაისის შუქში ქუჩის კონტურებს ვჭვრეტდი და სარკესთან ვაერთებდი: დახვეულ ქუჩაში ბებერი თელა წამომჯდარიყო, სიო სუნთქავდა მის ნაპრალში. წვიმა ხის ხმელი სიცარიელის არსს ხედავდა და ტიროდა სიოსთან ჩახუტებული. მზეს ჩემი ფანჯრის უკან ღრუბლის შავი ქოლგა წამოეხურა და წვიმის ღვარის ქვეშ ჩუმად ტიროდა. მე ფანჯრის კიდესთან ვიღიმოდი. ხე საუბრობს: წელს, წელს შემოდგომის მდუმარებაში ხისმჭრელის ღიღინს ყურთასმენა არ მიუპყრია, არ დასცემია ტევრს მისი ჩრდილი, მისი ნაბიჯით ეს ბილიკიც არ გათელილა. მე ამ მლოცველ ხელს გაზაფხულს ვუშვერ, ფეხით მიწაში ვდგავარ მუხლამდე, ზევით ღრუბლები საყარიბოდ მიდი-მოდიან, გულზე ალმურად მომგზნებია მზის თაკარება, წელზე კი დამრჩა სამახსოვრო ძველი ჯაყვისგან, აქ, ჩემი მკერდის გალიაში ყოველ საღამოს ფრინველი კვნესის: რა იქნაო ნეტავ ნაჯახი? გულის ფორმის ქვა შენი მაღალი წვივი ჩემი ბავშვობის წყაროსთვალებში ბროლის დღეების ანარეკლია, როდესაც თავქვე ვეშვებოდი და გარუჯულ ფეხებს გამჭვირვალე წყლებში ვიბანდი. შენი ნაბიჯი დილის მოსვლაა ნოურუზის მოვერცხლილი სანდლებით, გაზაფხულთა ბაღების ქუჩაში. შენი ხელი ბედისწერის გადიის ხელია, ამქვეყნიურ შვებაში ჩემი ცხოვრების სარწეველას რომ აქანავებს. შენი თვალი სასიხარულო ცნობაა მომავლიდან, შენი თვალი ბუდეა ვარსკვლავთათვის, შენი თვალი პასუხია ბედისწერის ღიმილზე. აჰ, მარად მზეზე უფრო შორს მყოფო, აღმოხდი ჩემში, ჩემში ისე ამოკაშკაშდი, რომ სარკედ მაქციო, ჩემში ისე ამოკაშკაშდი, რომ მედინ წყლად ვიქცე, რათა უეცრად შენი ბროლის ხელი – გულის ფორმის ქვის ნამსხვრევის ძებნაში – სახელოდან ზემოთ ააცურო და მკერდზე დამადო. ჰამიდ მოსადეყი (1940-1998) ვაგლახ! სამყაროს თვალში ჩვენი სიცოცხლის ჟამი ოკეანის ერთი წვეთია. გალაქტიკის მზეების თვალში სამყაროს მკვიდრთა სიცოცხლე ერთი ჩირაღდნის ნათებაზე უფრო მცირეა. ვაგლახ! ტკბილი სიზმარი ქარიშხლის შემდეგ მერეხის შემდეგ წვიმების შემდეგ ფოთლის მწვანე ცრემლის ტყის ტოტებიდან ჩუმად წვეთავდა. ძეწნა ქარისგან, ერთი ფოთოლი მეორისგან არ შერხეულა, ღრუბლის ფთილები გზას აძლევდნენ მთვარეს ნათლისკენ, მერე კი ისევ გზას უღობავდნენ. მე ნიავივით მიმოვქროდი ტოტიდან ტოტზე, შენ მსურდი, კარგო, შენთან პაემნად ვისწრაფოდი ვნებით და ლხენით. შენ გხედავ, ჰეი, ხსოვნის მტვერში დალალდაშლილო, შენ მე გიყვარვარ თვით ჩემზე მეტად, მეალერსები ვითარცა მზე, მზე სიყვარულის. ქარიშხლის შემდეგ, მერეხის შემდეგ, წვიმების შემდეგ სიმღერის სიჩუმის ყვავილს შენი თვალების ნათელი ფერი ეძლევა და მის შეხედვას ვლამობ, ბაღნარში მქროლავ ნიავს კი უდის შენი სხეულის სურნელი ამო. ტკბილ სიზმარს ვხედავ, სხვა რამისთვის არა მაქვს მოცლა, შენი სხეულის ბაღნარიდან ვკრეფ ას ცალ კოცნას. ადამიანის ფასი ველები წაბილწულა და ლიაში ტიტა არ ამოიზრდება. რაღაში აქნევ მერცხლის ჭიკჭიკს გახრწნილ ჰაერში? უნდა იფიქრო პურზე და ჰაერზე, რომლითაც სუნთქვას გავიხელახლებთ. ხორბლის ყვავილი კარგია, კარგი ყვავილი კი ლამაზი, მაგრამ, ვაი, რომ გულის მთელ ყანობირს ღვარძლის ბალახბულახი მოსძალვია. ძეხორციელს აზრადაც არ მოსვლია, რომ ამ იავარქმნილ სამოსახლოში პური აღარაა. ქალაქის მცხოვრებნი კი ყვირიან, ცემენტი რატომ აღარ არისო? და კაციშვილი არ ფიქრობს, რწმენა რატომ აღარაა. ის დროც დაგვიდგა, როცა ადამიანის გარდა იაფი აღარაფერია. © არილი Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Please sign in to comment
You will be able to leave a comment after signing in
შესვლა