Jump to content
×
×
  • Create New...

ბევრი ვიფიქრე გამეხსნა თუ არა ეს თემა


რედაქცია
 Share

Recommended Posts

  • ფორუმელი
5 minutes წინ, dochana said:

mec momikvda adre klaseli, romelic bavshvobashi mabulingebda da vici es ra simwarecaa.

ეგ ამ თემაში ვიო 

 

მერვე და მეცხრე ვიქტორინის გამარჯვებული :bravo:

Share on other sites

  • ფორუმელი

იმედი არ ჩაიკლა დროზე ადრე, ასკლიპ 

მყარად დგომა სხვისთვის კი არაა საჭირო, შენთვის და მამასთვისაა :yes:

 

თვითონ სიტყვა გეუბნება

                   

Share on other sites

ღვთის წყალობით ყველაფერი კარგად იქნება. უფალი დიდია და მოწყალე!

გული არ გაიტეხო. ეცადე, შიში და მწუხარება არ შეგატყოს. მოეფერე და გაამხნევე.  

 

პ.ს. მომიკითხე კეთილი სურვილებით. მერე რა რომ არ მიცნობს ❤️

Share on other sites

რუსულ ომამდელ წყაროებს თუ დავუჯერებთ უკრაინაში ტრადიცია ჰქონიათ სტარიკების მოწამვლა. ზოგ რეგიონში 85%-ს აღწევდაო ეგ ამბავი. პროზექტურა თუ რაც ჰქვია ავლენს მარტივად.

 

თემას რაც შეეხება (თუ ფიქრობთ რომ გადავუხვიე) გვაქვს აგერ კონკრეტული შემთხვევა ადამიანი ამბობს რომ გრძნობები აქვს და განიცდის მშობლის მდგომარეობას. ტაქშტა საინტერესოა მისი აზრი.

 

@რედაქცია  

სიბერის რა ეტაპამდე აპირებ მოვლას?

ვსმისლე. ბოლოსკენ ნერვული სისტემა გადის ვაბშე გაღმა. ალცჰეიმერი, პარკინსონი, პოსტტრავმატულები(თუ ომი აქვს გამოვლილი) ერთად უტევს. პილიონკები და ხელით კვება სჭირდებათ. წლები შეიძლება გაგრძელდეს ეგ კონდიცია. როგორ ფიქრობ გამკლავებას.

Share on other sites

  • ფორუმელი

მადლობა ყველას :bis:

როგორც ჩანს არაფერი აქვს სიმსივნის მხრივ და ეს ძალიან დიდი შვებაა.

Share on other sites

  • ფორუმელი
3 საათის წინ, 01000001 said:

რუსულ ომამდელ წყაროებს თუ დავუჯერებთ უკრაინაში ტრადიცია ჰქონიათ სტარიკების მოწამვლა. ზოგ რეგიონში 85%-ს აღწევდაო ეგ ამბავი. პროზექტურა თუ რაც ჰქვია ავლენს მარტივად.

 

თემას რაც შეეხება (თუ ფიქრობთ რომ გადავუხვიე) გვაქვს აგერ კონკრეტული შემთხვევა ადამიანი ამბობს რომ გრძნობები აქვს და განიცდის მშობლის მდგომარეობას. ტაქშტა საინტერესოა მისი აზრი.

 

@რედაქცია  

სიბერის რა ეტაპამდე აპირებ მოვლას?

ვსმისლე. ბოლოსკენ ნერვული სისტემა გადის ვაბშე გაღმა. ალცჰეიმერი, პარკინსონი, პოსტტრავმატულები(თუ ომი აქვს გამოვლილი) ერთად უტევს. პილიონკები და ხელით კვება სჭირდებათ. წლები შეიძლება გაგრძელდეს ეგ კონდიცია. როგორ ფიქრობ გამკლავებას.

რა ვიცი რა ეტაოამდე ვაპირებ. ალბათ ყოველთვის ძნელი იქნება სიცოცხლეზე უარის თქმა თუ რა თქმა უნდა საშინელ ტანჯვაში არ ხარ.

მამაჩემი კი ახალგაზრდაა. ყველა ასაკში მტკივნეული იქნება რა თქმა უნდა მშობლის დაკარგვა, მაგრამ ასაკოვანი რომ ეთქმის მაინც სხვა თემა და სხვა შეგუებაა.

Share on other sites

  • ფორუმელი
11 საათის წინ, ნაკო said:

❤️

არასდროს მოიხადო შენი ემოციების და გრძნობების გაზიარებისთვის ბოდიში. ადამიანი ყველაზე მართალი ემოციების გაზიარების დროსაა. 

უბრალოდ ეცადე არ მიიზიდო ნეგატივით კონკრეტული გარემოება, არ გაადრამო და გადაზედმეტებულად არ იფიქრო. აზრები ენერგიაა, რომელიც მატერიალიზდება. ჯერ არ გაქვს  ანალიზის პასუხი თანაც. 

სიმშვიდეს გისურვებ, ბედნიერად და ხანგრძლივად ყოფნას შენს მამიკოსა თუ სხვა ძვირფას ადამიანებთან ერთად. 

კარგი პოსტია, მაგრამ მე ვფიქრობ ადამიანები ზწდმეტად არ უნდა შეაწუხო საკუთარი პრობლემებით. ნაცვლად იმისა რომ ვინმესთან მეწუწუნა აქ დავიცალე  სულ ოდნავ შვება ვიგრძენი.

Share on other sites

  • ფორუმელი
Posted (შესწორებული)
1 საათის წინ, რედაქცია said:

მადლობა ყველას :bis:

როგორც ჩანს არაფერი აქვს სიმსივნის მხრივ და ეს ძალიან დიდი შვებაა.

:up:

კარგად მესმის შენი. ეგრეა სამწუხაროდ, ასაკი ემატებათ, არ აკლდებათ მშობლებს და განსაკუთრებით მძიმედ მისაღებია ჯანმრთელობის პრობლემები რომ ექმნებათ. ალბათ ჩემი ასაკში შესვლა არ მეწყინება ისე როგორ დედაჩემის მწყინს. მამა დიდი ხნის წინ გარდამეცვალა და მაშინ ვერ აღვიქვი. დედა მართალია საბედნიეროდ ასე თუ ისე ჯანმრთელად გრძნობს თავს, მაგრამ როდესაც ცუდი აზრები მომდის და წარმოვიდგენ, რომ ოდესმე შეიძლება მარტო დავრჩე, იქვე რაც კი რამე განაგებს განგებას ვევედრები ჯერ მე დავამთავრო სიცოცხლე.. 

Edited by Tzeentch
Share on other sites

Please sign in to comment

You will be able to leave a comment after signing in



შესვლა
 Share