ომიკრონცი

[საწყალი ოსვალდო რიოსი]

ჩვენებაზე გამახსენდა, ადრე ნაცრისფერად შეღებილი თუ პირდაპირ შიშველი ალუმინის ძარიანი დახურული ავტობუსი მოდიოდა და ჩემი კორპუსის უკან, ოღონდ გზის მეორე მხარეს დგებოდა.

შიგნით მძღოლის მხარეს ეკრანი იყო დამონტაჟებული და დავსხდებოდით სკამებზე და გვაჩვენებდნენ კინოს.

მობილური კინოთეატრი იყო კოროჩე.

ეხლა კიდე ლამის ყოველ მიკრო და არამხოლოდ ავტობუსს აქვს სალონში ტელევიზორი, სადაც მგზავრობის დროსაც კი შეგიძლია უყურო ფილმებს, არათუ გაჩერებულზე

რა დრო მოვიდა მაგის დედა ვატირე...