რატომ ვართ ადამიანები ასეთი ბოღმუკები? რამეს იტყვი: აე, ეს მინდა, იქ მინდა ვიმუშავო, იქ მინდა ვიცხოვრო და სიტყვიერი ფაღარათი იწყება იმისა დასამტკიცებლად, რომ - არა, არაფერი გამოვა. თან ტექსტს ხომ გიწერენ, მაგრამ რეალურად, ამ ტექსტს უკან ეს განწყობა იმალება:
ა-შენ ამის ტრა*ი არ გაქვს
ბ- ვერ მოახერხებ
გ- ვინ ჩემი ფეხები ხარ, რომ მსგავსი სურვილი გაგიჩნდა
დ- თავი რა პონტში მიგაჩნია ჩვენზე უკეთესად, ჩვენზე უკეთეს პირობებს რომ ითხოვ?!
და ა.შ.
მეზარება სოც. ფსიქოლოგიაში ჩახედვა, მარტივად აიხსნებოდა, მაიერსს მთელი თავი აქვს ამაზე.
უბრალოდ მოსაწყენია ამდენი ნეგატივის კითხვა. ასეთ მრჩევლებს, go fuck youself კატეგორიაში ვათავსებ და ვამთავრებ ხოლმე, მაგრამ როდემდე?
ჰო, თემის კითხვას რაც შეეხება, მარტო მე მაღიზიანებს ეს ტენდენცია?