ძებნა

მოკლედ, ნელნელა მივდივარ იმ აზრისკენ რომ თურმე არც ისე საპროტესტო იყო ოჯახის მხრიდან შვილის სატრფოს სელექციაში ჩარევის აქტი. ცხადია, უდავო ჭეშმარიტებად ვერ ჩაითვლება სხვა თაობის, გაგების, ხედვის და გემოვნების ადამიანის შეფასება. თუმცა, ხანდახან გვერდიდან უკეთ ჩანს რაღაცები. ასევე, გამოცდილებაც თავის როლს თამაშობს. ასევე, არის რაღაც ძირეული მარკერები, რომელთა დაიგნორებასაც არ მივყავართ კარგ შედეგებამდე. ხშირად, მხოლოდ ძალადობამდე მიდის ეს გზა, როგორც ფიზიკურ, ასევე მორალურ. ადრე არ ვაქცევდი თანმდევ რაღაცებს ყურადღებას, მაგრამ ცარიელი “აუუუ მიყვააარს” აშკარად არ ამართლებს. აშკარად ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს ვის გადაეყრები და მითუმეტეს ვისთან დანათესავდები სისხლით. გინდ კაცი და გინდ ქალიც, მანიპულატორი, მოძალადე რო გხვდება არის საშინელება. ან თუ ოჯახში ჰყავს ლოთი, ლუდომანი და ა.შ ესეც დიდ პრობლემას ჰქმნის. ახლა ვუყურე რაღაც ინტერვიუებს და მაგან დამაინსპირირა ჩემო ფუნთუშელებო და კიდევ უფრო დავაფასე ჩემი უსაყვარლესი თავი. აშკარად გადაშენების პირას მყოფი სახეობა ვართ ადეკვატურები, და რთულია ამ ინფორმაციულ ზედოზირებაში არ გავრეკოთ ჩვენც. ამხელა ტირადა კი მოვყევი და დავარეზიუმირე კიდეც, მაგრამ თქვენ რას ფიქრობთ გოჭებო? *რამდენად მნიშვნელოვანია საერთო ღირებულებათა სისტემა და რამდენად საკმარისია მყარი კოჰაბიტაციისთვის? * რამდენად ადეკვატურია/გასათვალისწინებელია ოჯახის მხრიდან შეფასება და ჩარევა შვილის არჩევანში? *რამდენად დიდი როლი აქვს მეორე ნახევრის ოჯახს. ღირს ცდა თუ ჩანასახშივე უნდა მოსხიპო ურთიერთობის ტოტი თუკი არ მოგწონს მეორე ნახევრის ოჯახი და მათი ქცევა. ცხადია მატერიალურ ნაწილზე არ დამყავს თემა, თუმცა შეზღუდული არ ხართ ინტერპრეტაციაში ბევრი კი დავწერე მარა ხო იციტ მოკლედ არ შემიძლია. ყველაფერს ვედები. ნაკო არ შემოვიდეს და არ წამიკითხავსო არ დაწეროს თორე არ ვიციი