აი პიზდეციდან რო დააღწიეს თავი მეორედ და მესამედ გათხოვებაზე თავს რატო იკლავენ?
საერთოდ ერთხელ რომ უკვე ოჯახი დაგენგრა მეორედ რატო უნდა იჩქარო კისრისტეხვა? ასე სწრაფად როგორ ალაგებთ და აიარლიყებთ საკუთარ შეცდომებს? მხოლოდ მე ვერ ვპატიობ საკუთარ თავს სისულელეებს და ცოფიანი ძაღლივით მეშინია ვალდებულებების აკიდება და ოჯახის შექმნა?
რამე სპორტის სახეობაა თუ რა ღლეობაა?
შვილი რომ მყავდეს კიდევ უფრო დიდი სიფრთხილით მოვეკიდებოდი ოჯახის შექმნის იდეას. გაიხედავ ქმარს დაშორდა ბოლოს სხვა ბიჭის გვერდით ნახე, მეორე წელს სხვა ქმართან ერთად გხვდება +1 შვილით, განა რა პროსტა სიქენქერეა რა, ცხოვრების თანამგზავრი და სექსპარტნიორი განსხვავდება თავისი მნიშვნელობით ერთმანეთისგან, ჯერ ტესტავ არკვევ რა ტიპია ბევრ სიტუაციებში( საწოლში, ფინჯან ჩაიზე, ბუნწიაღში, სამეგობროში, ჩხუბში...), გიძლებს? უძლებ? მერე იწყება სხვა ეტაპი, რამე დაჩქარებულ კურსს გადიან ესენი თუ პროსტა მე ვარ უსაქმური და მაგიტოა ახალი ტიპების გაცნობა რომ მეზარება რომ ვიცი რამდენი რამე მელის წინ და უკვე დაღლილი ვარ?